ΕΝΟΣ ΛΕΠΤΟΥ ΣΙΓΗ - Panayiotis Gouveris

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ - ΓΟΝΕΪΚΗ ΙΣΟΤΗΤΑ

Δύσκολο να γιορτάζεις. Λένε χρόνια πολλά, σε φιλάν στο μάγουλο, μετά εσύ χαμογέλας. 

Ύστερα έρχονται τα γλυκά, κάτι πατατάκια σε πιατέλες, μπαλόνια φουσκωτά...σκάνε και τρομάω. 

Τρόμαξες Μαγδαληνούλα; Τρόμαξα. 

Ύστερα η μουσική δυνατά και χορεύουμε, χορεύει και η μαμά. 

Ύστερα τα παιδιά κουραζόμαστε παίζουμε καθιστά στο πάτωμα, ο καναπές είναι πιασμένος. 

Κούκλα η Μαγδαληνή. Ίδια με σένα. Ευτυχώς δηλαδή. Αυτό το παιδί τι έχει τραβήξει. 

Εγώ είμαι αυτό το παιδί. Τραβάω πολλά. 

Ύστερα λένε για τον μπαμπά μου, ο άλλος έτσι τον λένε. 

Ο άλλος έστειλε τίποτα; 

Σου βάζει τίποτα η το έχει ξεχάσει το παιδί του; 

Έτσι λένε. Δίπλα μου τα λένε. Ακούω.

Μαγδαληνούλα παίξε εσύ καλό μου. 

Θέλουν να παίξω. 

Ύστερα χτυπάει το θυροτηλέφωνο. 

Αυτός θα ναι, κάθε χρόνο τα ίδια. 

Η μαμά σβήνει τα φώτα, κατεβάζει παντζούρια και λέει σιωπή. 

Και όλοι φοβόμαστε, φοβόμαστε τον μπαμπά μου που ήρθε να μου δώσει δώρο. 

Και περιμένουμε. Ένα λεπτό περιμένουμε. 

Και μετά ξανά η μουσική δυνατά, τα παιδιά χορεύουν ξανά χορεύουν, οι κυρίες γελάνε.

Καλά του κάνεις, δε ντρέπεται που θέλει να δεί και το παιδί του.

Έτσι λένε οι κυρίες. 

Το σπίτι γεμάτο πατατάκια. 

Γιορτάζω λίγο ακόμα. Πόσο ακόμα; 

Μαγδαληνούλα έλα να σε φιλήσω καλό μου. 

Τι καλή που ναι η μαμά σου. 

Με χαιρετάνε φεύγουνε. 

Και η μαμά φεύγει. 

Πάει να πετάξει τα σκουπίδια. 

Μαμά σε βλέπω απ το μπαλκόνι. 

Βλέπω το δώρο του μπαμπά μου. 

Το κρατά αγκαζέ η μαμά. 

Αντίο δώρο. Αντίο μπαμπά.

Panayiotis Gouveris