KOINH ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
Μελέτη δείχνει ότι οι συμπεριφορές των γονιών που συνδέονται με αυτόν τον κίνδυνο, περιλαμβάνουν την έλλειψη στοργής και την πολλή κριτικήΤο κοινωνικό άγχος των γονιών πρέπει να θεωρηθεί παράγοντας κινδύνου για το άγχος της παιδικης ηλικίας, σύμφωνα με ερευνητές.
Σε μια νέα μελέτη, ερευνητές του Johns Hopkins Children's Center βρήκαν ότι τα παιδιά που έχουν γονείς με διαταραχή κοινωνικού άγχους—την πιο συχνή μορφή άγχους—βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν κάποια αγχώδη διαταραχή, σε σχέση με τα παιδιά που οι γονείς τους υποφέρουν από κάποια άλλη μορφή άγχους.
Η μελέτη αποκάλυψε ότι οι συμπεριφορές των γονιών που συνέβαλαν στο άγχος των παιδιών τους, ήταν η έλλειψη ζεστασιάς και στοργής, καθώς και τα ψηλά επίπεδα κριτικής και αμφισβήτησης προς το παιδί.
"Υπάρχει μια μεγάλη γκάμα από αγχώδεις διαταραχές, κι έτσι αυτό που κάναμε ήταν να εστιάσουμε στο κοινωνικό άγχος. Βρήκαμε ότι οι συμπεριφορές των γονιών που ευνοούν το άγχος σχετίζονται με τη συγκεκριμένη διάγνωση και δεν είναι απαραίτητα ίδιες σε όλους όσοι έχουν άγχος" δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια, Golda Ginsburg, καθηγήτρια παιδοψυχιατρικής στο Johns Hopkins University School of Medicine.
Διεξάγοντας τη μελέτη που περιλάμβανε αλληλεπιδράσεις ανάμεσα σε 66 αγχώδεις γονείς και τα παιδιά τους τα οποία είχαν ηλικίες από 7 έως 12 ετών, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι γονείς με κοινωνικό άγχος ήταν λιγότερο θερμοί και στοργικοί προς τα παιδιά τους. Οι γονείς αυτοί επίσης κριτίκαραν περισσότερο τα παιδιά τους και είχαν την τάση να αμφισβητούν την ικανότητα των παιδιών τους να ολοκληρώνουν κάθε ασχολία.
Η Ginsburg προσέθεσε ότι οι γιατροί που θεραπεύουν ασθενείς με κοινωνικό άγχος οφείλουν να συζητούν το κίνδυνο που ενέχει για τα παιδιά τους αυτή η κατάσταση. Οι ερευνητές σημείωσαν ότι η ρύθμιση των περιβαλλοντικών παραγόντων που συμβάλλουν στο άγχος, μπορεί να βοηθήσει αυτά τα παιδιά να μην αναπτύξουν αυτή τη διαταραχή.
"Τα παιδιά με κληρονομική προδιάθεση για άγχος δεν γίνονται αγχώδη απλά εξαιτίας των γονιδίων τους. Έτσι, αυτό που χρειαζόμαστε είναι τρόποι να εμποδίσουμε τους περιβαλλοντικούς καταλύτες – στην περίπτωση αυτή, τις συμπεριφορές των γονιών-- ώστε να μην «ξεκλειδώσουν» τους υποκείμενους γενετικούς μηχανισμούς που είναι υπεύθυνοι για τη διαταραχή" εξήγησε η Ginsburg.
Οι συγγραφείς της μελέτης τόνισαν ότι η αγχώδης διαταραχή επηρεάζει ένα στα πέντε παιδδιά στις ΗΠΑ. Αν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η κατάσταση μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη, χρήση ουσιών και χαμηλή επίδοση στο σχολείο.
Η μελέτη ανακοινώθηκε on line πριν την έντυπη δημοσίευσή της στο προσεχές τεύχος του περιοδικούChild Psychiatry and Human Development.
ΠΗΓΗ: Johns Hopkins Medicine, news release, Nov. 1, 2012
Μετάφραση-προσαρμογή κειμένου : Σπυριδούλα Κώτση, Παιδοψυχίατρος .
No comments:
Post a Comment