Η Εξουδετέρωση της Αγάπης στις σχέσεις των Γονέων-Παιδιών είναι Κακοποίηση Παιδιών που γράφεται με κεφαλαία γράμματα.

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Ο αντίκτυπος της Γονικής Αποξένωσης στα Παιδιά

Ένας γονέας που θα διδάξει ένα παιδί να μισήσει ή να φοβάται τον άλλο γονέα, αντιπροσωπεύει ένα σοβαρό και επίμονο κίνδυνο για την ψυχική και συναισθηματική υγεία του παιδιού.

Αυτό που θέλουν τα παιδιά των διαζυγίων και χρειάζονται περισσότερο είναι να διατηρήσουν υγιείς και ισχυρές σχέσεις και με τους δύο γονείς τους και να προστατεύονται από τις συγκρούσεις των γονιών τους. Μερικοί γονείς, όμως, σε μια προσπάθεια να ενισχύσουν τη γονική τους ταυτότητα, δημιουργούν μια προσδοκία ότι τα παιδιά πρέπει να επιλέξουν πλευρές. Στις ακραίες περιπτώσεις, ενισχύουν την απόρριψη του παιδιού από τον άλλο γονέα. Στις ακόμη πιο ακραίες περιπτώσεις, τα παιδιά χειραγωγούνται από τον έναν γονέα να μισούν τον άλλο, παρά την έμφυτη επιθυμία των παιδιών να αγαπήσουν και να αγαπηθούν και από τους δύο γονείς τους.

Η Γονική αλλοτρίωση περιλαμβάνει τον «προγραμματισμό» ενός παιδιού από τον ένα γονέα να απαρνηθεί τον άλλο "στοχευμένο" γονέα, σε μια προσπάθεια να υπονομεύσει και να παρεμβαίνει στη σχέση του παιδιού με το γονέα, και συχνά είναι ένα σημάδι της αδυναμίας του γονέα να διαχωριστεί από την σύγκρουση μεταξύ του ζευγαριού και να εστιάσει στις ανάγκες του παιδιού.

Αυτά είναι τα δυσφημιστικά αποτελέσματα αυτής της συναισθηματικής απόρριψης του παιδιού προς τον στοχευμένο γονέα, και την απώλεια ενός ικανού και αγαπημένου γονέα από τη ζωή του παιδιού.

Ο ψυχίατρος Richard Gardner ανέπτυξε την έννοια του «γονικού συνδρόμου αποξένωσης» πριν από 20 χρόνια, ορίζοντάς την ως «Μια διαταραχή που προκύπτει κυρίως στο πλαίσιο των διαφορών της επιμέλεια των παιδιών. Κύρια έκφρασή της είναι η εκστρατεία στο παιδί της δυσφήμησης εναντίον ενός γονέα, μια εκστρατεία που δεν έχει καμία δικαιολογία. Όπως προκύπτει από το συνδυασμό, ενός προγραμματισμού (πλύση εγκεφάλου) της μητρικής πεποίθησης και στην συνεισφορά του ίδιου του παιδιού, στον διασυρμό-εξευτελισμό του στοχευμένου γονέα». 

Οι απόψεις των παιδιών για τον στοχευμένο γονέα είναι σχεδόν, αποκλειστικά αρνητικές, σε σημείο που ο γονέας να έχει δαιμονοποιηθεί και να τον βλέπουν ως κακό.

Όπως η Amy Baker γράφει, η Γονική Αποξένωση περιλαμβάνει ένα σύνολο στρατηγικών, κακολογώντας τον άλλο γονέα, περιορίζοντας την επαφή με τον εν λόγω γονέα, διαγράφοντας τον άλλο γονέα από τη ζωή και το μυαλό του παιδιού (που απαγορεύει τη συζήτηση και τις εικόνες του άλλου γονέα), αναγκάζοντας το παιδί να απορρίψει τον άλλο γονέα, δημιουργώντας την εντύπωση ότι ο άλλος γονέας είναι επικίνδυνος, αναγκάζοντας το παιδί να επιλέξει μεταξύ των γονέων μέσω των απειλών της απόσυρσης της αγάπης και υποβαθμίζει και περιορίζει την επαφή με την υπόλοιπη οικογένεια του στοχευμένου γονέα.

Στην έρευνα μου σχετικά με τους γονείς που δεν έχουν την επιμέλεια και που έχουν απεμπλακεί από τη ζωή των παιδιών τους (Kruk, 2011), διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι έχασαν την επαφή, χωρίς τη θέλησή τους, πολλοί από αυτούς ως αποτέλεσμα της Γονικής Αποξένωσης.

Εποικοδομητικές εναλλακτικές λύσεις για αναστρέψιμες μεθόδους της επανασύνδεσης με τα παιδιά τους, ήταν σπάνια διαθέσιμες σε αυτούς τους αποξενωμένους γονείς.

Η Γονική Αλλοτρίωση είναι πιο συχνή από ότι συχνά πιστεύεται: 

Οι Fidler και Bala (2010) ανέφεραν, μια αύξηση της συχνότητας και των αυξανόμενων δικαστικών διαπιστώσεων της Γονικής Αποξένωσης. Αναφέρουν τις εκτιμήσεις της Γονικής Αποξένωσης στο 11-15% των διαζυγίων που αφορούν παιδιά. O Bernet et al (2010 ) εκτιμά ότι περίπου το 1% των παιδιών και των εφήβων της Βορείου Αμερικής είχαν την εμπειρία της Γονικής Αποξένωσης.

Υπάρχει πλέον η επιστημονική συναίνεση ότι η σοβαρή αλλοτρίωση είναι κακοποίηση για τα παιδιά (Fidler και Bala, 2010), και είναι σε μεγάλο βαθμό μια μορφή Παιδικής Κακοποίησης (Bernet et al, 2010), και για το "συμφέρον των παιδιών", οι "επαγγελματίες" των διαζυγίων συχνά αγνοούν ή ελαχιστοποιούν την έκτασή της. 

Όπως αναφέρθηκε από τα ενήλικα παιδιά των διαζυγίων, η τακτική με τους αποξενωμένους γονείς, ισοδυναμεί με ακραία ψυχολογική κακοποίηση των παιδιών, συμπεριλαμβανομένης της απόρριψης, τρομοκράτησης, της απομόνωσης, την καταστροφή ή την εκμετάλλευση και την άρνηση συναισθηματικής ανταπόκρισης (Baker, 2010). 

Για το παιδί, η Γονική Αποξένωση είναι μια σοβαρή ψυχική κατάσταση, η οποία βασίζεται σε μια εσφαλμένη πεποίθηση ότι ο αποξενωμένος γονέας είναι ένας επικίνδυνος και ανάξιος γονέας.

Οι σοβαρές συνέπειες της Γονικής Αποξένωσης στα παιδιά είναι καλά τεκμηριωμένες.

Χαμηλή αυτοεκτίμηση και τo μίσος για τον εαυτό τους, η έλλειψη εμπιστοσύνης, η κατάθλιψη και η κατάχρηση ουσιών και άλλες μορφές εθισμού είναι ευρέως διαδεδομένες, καθώς τα παιδιά χάνουν την ικανότητα να δώσουν και να δεχτούν την αγάπη από τον γονέα.

Το μίσος για τον ίδιο τον εαυτό τους, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό μεταξύ των θιγόμενων παιδιών, καθώς τα παιδιά εσωτερικεύουν το μίσος στοχεύοντας προς τον αποξενωμένο γονέα, οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι ο αποξενωμένος γονέας δεν τα αγαπά ή δεν τα θέλει, και βιώνουν μια σοβαρή ενοχή που σχετίζεται με προδοσία του αποξενωμένου γονέα. 

Η κατάθλιψή τους, έχει τις ρίζες της στα συναισθήματα, του ότι δεν το αγαπάει ο ένας από τους γονείς τους, και από το αποχωρισμό από τον εν λόγω γονέα, ενώ αρνούνται την ευκαιρία να θρηνήσουν την απώλεια του γονέα ή ακόμη και να μιλήσουν για τον γονέα.

Τα αποξενωμένα παιδιά έχουν συνήθως συγκρούσεις ή μακρινές σχέσεις με τον αποξενωμένο γονέα και βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο να αποξενωθούν κι από τα δικά τους παιδιά? 

Η Baker αναφέρει ότι οι μισοί από τους ερωτηθέντες, στη μελέτη της για τα ενήλικα παιδιά που είχαν υποστεί αλλοτρίωση ως παιδιά, είχαν αποξενωθεί κι από τα δικά τους παιδιά.

Κάθε παιδί έχει θεμελιώδες δικαίωμα να μην υπόκειται σε απειλές και στην ανάγκη μιας στοργικής σχέσης με τους δύο γονείς του και η άρνηση αυτού του δικαιώματος από τον ένα γονέα, χωρίς επαρκή αιτιολόγηση, όπως η κακοποίηση ή η παραμέληση, είναι από μόνη της μια μορφή παιδικής κακοποίησης. Δεδομένου, ότι είναι το παιδί που κακοποιείται, από τις συμπεριφορές αποξένωσης του ενός γονέα, είναι το παιδί που αποξενώνεται από τον άλλο γονέα.

Τα παιδιά που έχουν υποβληθεί σε αναγκαστικό αποχωρισμό από έναν από τους γονείς τους, σε περίπτωση απουσίας της κακοποίησης, συμπεριλαμβανομένων των περιπτώσεων της Γονικής Αποξένωσης, υπόκεινται σε μετα-τραυματικό στρες και οι προσπάθειες επανένωσης σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να προχωρούν προσεκτικά και με ευαισθησία (η έρευνα έχει δείξει ότι πολλά αποξενωμένα παιδιά μπορεί να μετατρέψουν γρήγορα την άρνηση ή να αντιστέκονται σθεναρά στην απόρριψη του γονέα, για να είναι σε θέση να αποδείξουν και να λάβουν αγάπη από τον εν λόγω γονέα, που ακολουθείται από μια εξίσου ταχεία μεταστροφή πίσω στην αλλοτριωμένη θέση, όταν βρίσκονται   στην πλευρά του αποξενωμένου γονέα. Τα αποξενωμένα παιδιά φαίνεται να έχουν μια μυστική επιθυμία για κάποιον ώστε να μπλοφάρουν, αναγκάζοντας τους να επανασυνδεθούν με τον γονέα που ισχυρίζονται ότι μισούν). 

Ενώ οι έκδηλες επιθυμίες των παιδιών σχετικά με τη γονική επαφή σε αμφισβητούμενη κηδεμονία θα πρέπει να αναθεωρείται, δεν θα πρέπει να είναι καθοριστική, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που υπάρχουν υποψίες της αλλοτρίωσης.

Το μίσος δεν είναι ένα συναίσθημα που έρχεται φυσικά σε ένα παιδί. Πρέπει να διδάσκεται από κάποιον. 

Ένας γονέας που θα διδάξει ένα παιδί να μισήσει ή να φοβάται τον άλλο γονέα, αντιπροσωπεύει ένα σοβαρό και επίμονο κίνδυνο για την ψυχική και συναισθηματική υγεία του παιδιού. Τα αλλοτριωμένα παιδιά δεν είναι λιγότερο κατεστραμμένα από τα άλλα παιδιά-θύματα των ακραίων συγκρούσεων, όπως είναι τα παιδιά-στρατιώτες και τα άλλα παιδιά που έχουν απαχθεί και που ταυτίζονται με τους βασανιστές τους για να αποφύγουν τον πόνο και να διατηρήσουν μια σχέση μαζί τους, ωστόσο η σχέση αυτή είναι κακοποίηση.

Πηγή:

Undermining Loving Parent-Child Relationships is Child Abuse Writ Large

Published on April 25, 2013 by Edward Kruk, Ph.D. in Co-Parenting After Divorce

Edward Kruk, Ph.D.

Edward Kruk, Ph.D., is Associate Professor of Social Work at the University of British Columbia, specializing in child and family policy. As a child and family social worker in Canada and the U.K., he has practiced in the fields of welfare rights, child protection, school social work, hospital social work, and family services. He is currently teaching and practicing in the areas of family mediation and addiction. He the author of many books including Divorced Fathers: Children's Needs and Parental Responsibilities; Mediation and Conflict Resolution in Social Work and the Human Services; Divorce and Disengagement: Patterns of Fatherhood Within and Beyond Marriage; and Classroom Behaviour Management: A Resource Guide for Teachers.

Βιβλιογραφία:

Baker, Α. (2010). “Adult recall of parental alienation in a community sample: Prevalence and associations with psychological maltreatment.” Journal of Divorce and Remarriage, 51, 16-35.

 Bernet, W. et αϊ (2010). “Parental alienation and the DSM V.” American Journal of Family Therapy, 38, 76-187.

 Fidler, Β. και Bala, N. (2010). “Children resisting postseparation contact with a parent: Concepts, controversies, and conundrums.” Family Court Review, 48 (1), 10-47.

 Kruk, Ε. (2011). Divorced Fathers: Children’s Needs and Parental Responsibilities, Halifax: Fernwood Publishing.

Read More »

Η Εξουδετέρωση της Αγάπης στις σχέσεις των Γονέων-Παιδιών είναι Κακοποίηση Παιδιών που γράφεται με κεφαλαία γράμματα.

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Ο αντίκτυπος της Γονικής Αποξένωσης στα Παιδιά

Ένας γονέας που θα διδάξει ένα παιδί να μισήσει ή να φοβάται τον άλλο γονέα, αντιπροσωπεύει ένα σοβαρό και επίμονο κίνδυνο για την ψυχική και συναισθηματική υγεία του παιδιού.

Αυτό που θέλουν τα παιδιά των διαζυγίων και χρειάζονται περισσότερο είναι να διατηρήσουν υγιείς και ισχυρές σχέσεις και με τους δύο γονείς τους και να προστατεύονται από τις συγκρούσεις των γονιών τους. Μερικοί γονείς, όμως, σε μια προσπάθεια να ενισχύσουν τη γονική τους ταυτότητα, δημιουργούν μια προσδοκία ότι τα παιδιά πρέπει να επιλέξουν πλευρές. Στις ακραίες περιπτώσεις, ενισχύουν την απόρριψη του παιδιού από τον άλλο γονέα. Στις ακόμη πιο ακραίες περιπτώσεις, τα παιδιά χειραγωγούνται από τον έναν γονέα να μισούν τον άλλο, παρά την έμφυτη επιθυμία των παιδιών να αγαπήσουν και να αγαπηθούν και από τους δύο γονείς τους.

Η Γονική αλλοτρίωση περιλαμβάνει τον «προγραμματισμό» ενός παιδιού από τον ένα γονέα να απαρνηθεί τον άλλο "στοχευμένο" γονέα, σε μια προσπάθεια να υπονομεύσει και να παρεμβαίνει στη σχέση του παιδιού με το γονέα, και συχνά είναι ένα σημάδι της αδυναμίας του γονέα να διαχωριστεί από την σύγκρουση μεταξύ του ζευγαριού και να εστιάσει στις ανάγκες του παιδιού.

Αυτά είναι τα δυσφημιστικά αποτελέσματα αυτής της συναισθηματικής απόρριψης του παιδιού προς τον στοχευμένο γονέα, και την απώλεια ενός ικανού και αγαπημένου γονέα από τη ζωή του παιδιού.

Ο ψυχίατρος Richard Gardner ανέπτυξε την έννοια του «γονικού συνδρόμου αποξένωσης» πριν από 20 χρόνια, ορίζοντάς την ως «Μια διαταραχή που προκύπτει κυρίως στο πλαίσιο των διαφορών της επιμέλεια των παιδιών. Κύρια έκφρασή της είναι η εκστρατεία στο παιδί της δυσφήμησης εναντίον ενός γονέα, μια εκστρατεία που δεν έχει καμία δικαιολογία. Όπως προκύπτει από το συνδυασμό, ενός προγραμματισμού (πλύση εγκεφάλου) της μητρικής πεποίθησης και στην συνεισφορά του ίδιου του παιδιού, στον διασυρμό-εξευτελισμό του στοχευμένου γονέα». 

Οι απόψεις των παιδιών για τον στοχευμένο γονέα είναι σχεδόν, αποκλειστικά αρνητικές, σε σημείο που ο γονέας να έχει δαιμονοποιηθεί και να τον βλέπουν ως κακό.

Όπως η Amy Baker γράφει, η Γονική Αποξένωση περιλαμβάνει ένα σύνολο στρατηγικών, κακολογώντας τον άλλο γονέα, περιορίζοντας την επαφή με τον εν λόγω γονέα, διαγράφοντας τον άλλο γονέα από τη ζωή και το μυαλό του παιδιού (που απαγορεύει τη συζήτηση και τις εικόνες του άλλου γονέα), αναγκάζοντας το παιδί να απορρίψει τον άλλο γονέα, δημιουργώντας την εντύπωση ότι ο άλλος γονέας είναι επικίνδυνος, αναγκάζοντας το παιδί να επιλέξει μεταξύ των γονέων μέσω των απειλών της απόσυρσης της αγάπης και υποβαθμίζει και περιορίζει την επαφή με την υπόλοιπη οικογένεια του στοχευμένου γονέα.

Στην έρευνα μου σχετικά με τους γονείς που δεν έχουν την επιμέλεια και που έχουν απεμπλακεί από τη ζωή των παιδιών τους (Kruk, 2011), διαπίστωσα ότι οι περισσότεροι έχασαν την επαφή, χωρίς τη θέλησή τους, πολλοί από αυτούς ως αποτέλεσμα της Γονικής Αποξένωσης.

Εποικοδομητικές εναλλακτικές λύσεις για αναστρέψιμες μεθόδους της επανασύνδεσης με τα παιδιά τους, ήταν σπάνια διαθέσιμες σε αυτούς τους αποξενωμένους γονείς.

Η Γονική Αλλοτρίωση είναι πιο συχνή από ότι συχνά πιστεύεται: 

Οι Fidler και Bala (2010) ανέφεραν, μια αύξηση της συχνότητας και των αυξανόμενων δικαστικών διαπιστώσεων της Γονικής Αποξένωσης. Αναφέρουν τις εκτιμήσεις της Γονικής Αποξένωσης στο 11-15% των διαζυγίων που αφορούν παιδιά. O Bernet et al (2010 ) εκτιμά ότι περίπου το 1% των παιδιών και των εφήβων της Βορείου Αμερικής είχαν την εμπειρία της Γονικής Αποξένωσης.

Υπάρχει πλέον η επιστημονική συναίνεση ότι η σοβαρή αλλοτρίωση είναι κακοποίηση για τα παιδιά (Fidler και Bala, 2010), και είναι σε μεγάλο βαθμό μια μορφή Παιδικής Κακοποίησης (Bernet et al, 2010), και για το "συμφέρον των παιδιών", οι "επαγγελματίες" των διαζυγίων συχνά αγνοούν ή ελαχιστοποιούν την έκτασή της. 

Όπως αναφέρθηκε από τα ενήλικα παιδιά των διαζυγίων, η τακτική με τους αποξενωμένους γονείς, ισοδυναμεί με ακραία ψυχολογική κακοποίηση των παιδιών, συμπεριλαμβανομένης της απόρριψης, τρομοκράτησης, της απομόνωσης, την καταστροφή ή την εκμετάλλευση και την άρνηση συναισθηματικής ανταπόκρισης (Baker, 2010). 

Για το παιδί, η Γονική Αποξένωση είναι μια σοβαρή ψυχική κατάσταση, η οποία βασίζεται σε μια εσφαλμένη πεποίθηση ότι ο αποξενωμένος γονέας είναι ένας επικίνδυνος και ανάξιος γονέας.

Οι σοβαρές συνέπειες της Γονικής Αποξένωσης στα παιδιά είναι καλά τεκμηριωμένες.

Χαμηλή αυτοεκτίμηση και τo μίσος για τον εαυτό τους, η έλλειψη εμπιστοσύνης, η κατάθλιψη και η κατάχρηση ουσιών και άλλες μορφές εθισμού είναι ευρέως διαδεδομένες, καθώς τα παιδιά χάνουν την ικανότητα να δώσουν και να δεχτούν την αγάπη από τον γονέα.

Το μίσος για τον ίδιο τον εαυτό τους, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό μεταξύ των θιγόμενων παιδιών, καθώς τα παιδιά εσωτερικεύουν το μίσος στοχεύοντας προς τον αποξενωμένο γονέα, οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι ο αποξενωμένος γονέας δεν τα αγαπά ή δεν τα θέλει, και βιώνουν μια σοβαρή ενοχή που σχετίζεται με προδοσία του αποξενωμένου γονέα. 

Η κατάθλιψή τους, έχει τις ρίζες της στα συναισθήματα, του ότι δεν το αγαπάει ο ένας από τους γονείς τους, και από το αποχωρισμό από τον εν λόγω γονέα, ενώ αρνούνται την ευκαιρία να θρηνήσουν την απώλεια του γονέα ή ακόμη και να μιλήσουν για τον γονέα.

Τα αποξενωμένα παιδιά έχουν συνήθως συγκρούσεις ή μακρινές σχέσεις με τον αποξενωμένο γονέα και βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο να αποξενωθούν κι από τα δικά τους παιδιά? 

Η Baker αναφέρει ότι οι μισοί από τους ερωτηθέντες, στη μελέτη της για τα ενήλικα παιδιά που είχαν υποστεί αλλοτρίωση ως παιδιά, είχαν αποξενωθεί κι από τα δικά τους παιδιά.

Κάθε παιδί έχει θεμελιώδες δικαίωμα να μην υπόκειται σε απειλές και στην ανάγκη μιας στοργικής σχέσης με τους δύο γονείς του και η άρνηση αυτού του δικαιώματος από τον ένα γονέα, χωρίς επαρκή αιτιολόγηση, όπως η κακοποίηση ή η παραμέληση, είναι από μόνη της μια μορφή παιδικής κακοποίησης. Δεδομένου, ότι είναι το παιδί που κακοποιείται, από τις συμπεριφορές αποξένωσης του ενός γονέα, είναι το παιδί που αποξενώνεται από τον άλλο γονέα.

Τα παιδιά που έχουν υποβληθεί σε αναγκαστικό αποχωρισμό από έναν από τους γονείς τους, σε περίπτωση απουσίας της κακοποίησης, συμπεριλαμβανομένων των περιπτώσεων της Γονικής Αποξένωσης, υπόκεινται σε μετα-τραυματικό στρες και οι προσπάθειες επανένωσης σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να προχωρούν προσεκτικά και με ευαισθησία (η έρευνα έχει δείξει ότι πολλά αποξενωμένα παιδιά μπορεί να μετατρέψουν γρήγορα την άρνηση ή να αντιστέκονται σθεναρά στην απόρριψη του γονέα, για να είναι σε θέση να αποδείξουν και να λάβουν αγάπη από τον εν λόγω γονέα, που ακολουθείται από μια εξίσου ταχεία μεταστροφή πίσω στην αλλοτριωμένη θέση, όταν βρίσκονται   στην πλευρά του αποξενωμένου γονέα. Τα αποξενωμένα παιδιά φαίνεται να έχουν μια μυστική επιθυμία για κάποιον ώστε να μπλοφάρουν, αναγκάζοντας τους να επανασυνδεθούν με τον γονέα που ισχυρίζονται ότι μισούν). 

Ενώ οι έκδηλες επιθυμίες των παιδιών σχετικά με τη γονική επαφή σε αμφισβητούμενη κηδεμονία θα πρέπει να αναθεωρείται, δεν θα πρέπει να είναι καθοριστική, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις που υπάρχουν υποψίες της αλλοτρίωσης.

Το μίσος δεν είναι ένα συναίσθημα που έρχεται φυσικά σε ένα παιδί. Πρέπει να διδάσκεται από κάποιον. 

Ένας γονέας που θα διδάξει ένα παιδί να μισήσει ή να φοβάται τον άλλο γονέα, αντιπροσωπεύει ένα σοβαρό και επίμονο κίνδυνο για την ψυχική και συναισθηματική υγεία του παιδιού. Τα αλλοτριωμένα παιδιά δεν είναι λιγότερο κατεστραμμένα από τα άλλα παιδιά-θύματα των ακραίων συγκρούσεων, όπως είναι τα παιδιά-στρατιώτες και τα άλλα παιδιά που έχουν απαχθεί και που ταυτίζονται με τους βασανιστές τους για να αποφύγουν τον πόνο και να διατηρήσουν μια σχέση μαζί τους, ωστόσο η σχέση αυτή είναι κακοποίηση.

Πηγή:

Undermining Loving Parent-Child Relationships is Child Abuse Writ Large

Published on April 25, 2013 by Edward Kruk, Ph.D. in Co-Parenting After Divorce

Edward Kruk, Ph.D.

Edward Kruk, Ph.D., is Associate Professor of Social Work at the University of British Columbia, specializing in child and family policy. As a child and family social worker in Canada and the U.K., he has practiced in the fields of welfare rights, child protection, school social work, hospital social work, and family services. He is currently teaching and practicing in the areas of family mediation and addiction. He the author of many books including Divorced Fathers: Children's Needs and Parental Responsibilities; Mediation and Conflict Resolution in Social Work and the Human Services; Divorce and Disengagement: Patterns of Fatherhood Within and Beyond Marriage; and Classroom Behaviour Management: A Resource Guide for Teachers.

Βιβλιογραφία:

Baker, Α. (2010). “Adult recall of parental alienation in a community sample: Prevalence and associations with psychological maltreatment.” Journal of Divorce and Remarriage, 51, 16-35.

 Bernet, W. et αϊ (2010). “Parental alienation and the DSM V.” American Journal of Family Therapy, 38, 76-187.

 Fidler, Β. και Bala, N. (2010). “Children resisting postseparation contact with a parent: Concepts, controversies, and conundrums.” Family Court Review, 48 (1), 10-47.

 Kruk, Ε. (2011). Divorced Fathers: Children’s Needs and Parental Responsibilities, Halifax: Fernwood Publishing.

Read More »

Άτυχος πατέρας έχασε τη ζωή του, ενώ προσπαθούσε να σώσει το παιδί του

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

42χρονος πατέρας άφησε την τελευταία του πνοή προσπαθώντας να σώσει τον 12 χρονο γιό του.

Ασύλληπτες διαστάσεις παίρνει η τραγωδία που «χτύπησε» μια πολύτεκνη οικογένεια στην περιοχή του Βενεράτου στο Ηράκλειο, όπου ένας 42χρονος και ο 12χρονος γιος του καταπλακώθηκαν από ένα τρακτέρ. 

Ο άτυχος πατέρας έχασε τη ζωή του, ενώ κατέβαλε συγκινητικές προσπάθειες να σώσει το παιδί του.

Ο 42χρονος, ο οποίος είχε άλλα τρία παιδιά, εργαζόταν σε μια οικοδομή έξω από την οποία είχε παρκάρει το τρακτέρ. Όταν ο γιος του προσπάθησε να ανεβεί στο βαρύ μηχάνημα, το είδε να παίρνει επικίνδυνη κλίση πάνω από το κενό και πήδησε πάνω του προσπαθώντας να τραβήξει το 12χρονο αγόρι για να μην παρασυρθεί. Όμως, το βάρος του άτυχου πατέρα επιτάχυνε την πτώση του τρακτέρ, το οποίο παρέσυρε και τους δυο!

Πατέρας και γιος εγκλωβίστηκαν κάτω από το τρακτέρ, έχοντας υποστεί βαρύτατα τραύματα.

Ο κρότος του μηχανήματος που έπεσε κινητοποίησε τους νεαρούς θαμώνες μιας κοντινής καφετέριας οι οποίοι έτρεξαν στον τόπο του συμβάντος και προσπάθησαν να απεγκλωβίσουν τους τραυματίες, χωρίς όμως να τα καταφέρουν. Έτσι, χρειάστηκε να φτάσουν άνδρες της ΕΜΑΚ για να τους ανασύρουν. Το ανήλικο παιδί ήταν εγκλωβισμένο ανάμεσα στο κάθισμα του οδηγού και το τσιμέντο του εδάφους.

Και οι δυο παρελήφθησαν από ασθενοφόρα και μεταφέρθηκαν στο «Βενιζέλειο» νοσοκομείο, όπου όμως ο 42χρονος άφησε την τελευταία του πνοή. Ο 12χρονος γιος του δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή, καθώς έχει υποστεί βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις...

πηγή: gkourou.com

Read More »

Tον έδεσε του έκοψε το πέος και το πέταξε στα σκουπίδια !!! η ίδια του η γυναίκα

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Ο λόγος ήταν μια λογομαχία

Ένοχη για βασανισμό και σκόπιμο ακρωτηριασμό κρίθηκε μια 50χρονη Αμερικανίδα από δικαστήριο της Καλιφόρνια, η οποία παρέσυρε στο κρεβάτι το σύζυγό της και αφού τον έδεσε του έκοψε το πέος και το πέταξε στα σκουπίδια.

Ο λόγος που οδήγησε την Κάθριν Κιου σε αυτή την αποτρόπαια πράξη ήταν μια λογομαχία με το σύζυγό της, για το αν θα φιλοξενούσαν ή όχι στο σπίτι τους έναν φίλο τους.

Για να τον εκδικηθεί η 50χρονη ετοίμασε το βράδυ της 11ης Ιουλίου του 2011 δείπνο στον 60χρονο άντρα της.

Στο φαγητό του όμως είχε ρίξει υπνωτικό, με αποτέλεσμα να νυστάξει γρήγορα και να πάει στο κρεβάτι. Καθώς αυτός κοιμόταν, η Κάθριν του έδεσε τα πόδια και τα χέρια, του κατέβασε το παντελόνι και με ένα μαχαίρι του έκοψε το πέος. 

Στη συνέχεια πήγε στην κουζίνα, το πέταξε στα σκουπίδια και άναψε τον σκουπιδοφάγο, πολτοποιώντας το γεννητικό όργανο.

Στη συνέχεια, κάλεσε ασθενοφόρο, καθώς ο σύζυγός της αιμορραγούσε ακατάσχετα. «Με δολοφόνησε εκείνο το βράδυ», δήλωσε αργότερα ο ίδιος.

Η ποινή της γυναίκας, που αντιμετωπίζει την ισόβια κάθειρξη, θα ανακοινωθεί στις 28 Ιουνίου.

πηγή: newsbomb.gr

Read More »

Έρευνα: Δύο στα πέντε μωρά που γεννιούνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι εκτός γάμου

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Δύο στα πέντε μωρά που γεννήθηκαν στην Ε.Ε. για το έτος 2011 ήταν εκτός γάμου, με τους αριθμούς να έχουν υπερδιπλασιαστεί από το 1990, σύμφωνα με την Στατιστική Υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το 1990, το 17% όλων των ζώντων γεννήσεων ήταν εκτός γάμου σε σύγκριση με το 27% το 2000 και 40% το 2011, όπως αποκαλύπτουν τα στοιχεία της Eurostat για τα 27 κράτη μέλη της Ε.Ε..

Η Ελλάδα κατέγραψε τις λιγότερες γεννήσεις (7,4%) εκτός γάμου το 1990, ενώ η Εσθονία είχε τις περισσότερες (59,7%).

Το Ηνωμένο Βασίλειο είχε ποσοστό 47,3%, λιγότερες από τη Γαλλία (55,8%), αλλά πάνω από τη Γερμανία (33,9%).

Η ίδια έκθεση διαπίστωσε το υψηλότερο ποσοστό διαζυγίων για το 2011 στη Λετονία (τέσσερα διαζύγια ανά 1.000 άτομα), και το χαμηλότερο στη Μάλτα (λιγότερο από ένα).

Το 2012, για κάθε άτομο ηλικίας άνω των 65 ετών στην Ε.Ε., υπήρχαν τέσσερις άνθρωποι σε ηλικία εργασίας, σύμφωνα με την Eurostat.

πηγή: BBC

Read More »

Ανάγκασε τη θετή της κόρη να μείνει έγκυος από σπέρμα δότη επειδή ήθελε να αποκτήσει παιδί !!!

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Για τουλάχιστον δύο χρόνια η μητέρα της την υπέβαλε σε μία «εξευτελιστική, ταπεινωτική και αρκετές φορές επώδυνη διαδικασία».

Το περιστατικό έρχεται στο φως της δημοσιότητας από τη Guardian και συγκλονίζει τη κοινή γνώμη της Μεγάλης Βρετανίας.

Ανάγκασε τη θετή της κόρη να μείνει έγκυος από σπέρμα δότη επειδή ήθελε να αποκτήσει ένα παιδί ακόμα!

Ήδη από τα 14 της αναγκάστηκε να γονιμοποιηθεί από σπέρμα δότη χωρίς να τα καταφέρει. Όταν έφτασε 16 ετών έφερε στον κόσμο ένα παιδί, έχοντας νωρίτερα αποβάλει μία φορά!

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ η μητέρα της 14χρονης, εκτίει ποινή φυλάκισης πέντε ετών. Οι λεπτομέρειες της υπόθεσης ωστόσο ήρθαν τώρα στη δημοσιότητα καθώς η δίκη έγινε υπό μυστικότητα προκειμένου να μην αποκαλυφθεί η ταυτότητα της νεαρής κοπέλας.

Ο δικαστής Justice Jackson δήλωσε «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ένας γονιός θα μπορούσε να συμπεριφερθεί με τόσο διεστραμμένο και εγωιστικό τρόπο σε ένα απροστάτευτο παιδί».

Όπως έγινε γνωστό κατά τη ακροαματική διαδικασία, η μητέρα είχε υιοθετήσει ήδη τρία παιδιά, ενώ ήταν μωρά, από το εξωτερικό. Δύο ενώ ήταν παντρεμένη και ένα μετά από το διαζύγιό της.

Λόγω κάποιων προβλημάτων υγείας δεν απέκτησε ποτέ βιολογικά παιδιά. Στη δίκη αποκαλύφθηκε πως κρατούσε την οικογένειά της απομονωμένη.

Δεν επέτρεπε στα παιδιά της να πάνε στο σχολείο, ενώ ο πρώην σύζυγός της – με τον οποίο είχε υιοθετήσει τα δύο μεγαλύτερα – όχι μόνο δεν ήξερε πού έμεναν, αλλά επιπλέον δεν τα είχε συναντήσει την τελευταία δεκαετία.

Όταν οι κοινωνικοί λειτουργοί απέρριψαν την αίτηση της για υιοθεσία παιδιού για τέταρτη φορά αποφάσισε να αναγκάσει την κόρη της να γονιμοποιηθεί με σπέρμα δότη, ώστε να αποκτήσει η ίδια το παιδί που τόσο ήθελε.

Η μικρή από την πλευρά της κατέθεσε προς την έδρα του δικαστηρίου πως δεν ήταν «αρκετά γενναία» για αρνηθεί στη μητέρα της, ενώ παρότι σοκαρίστηκε όταν άκουσε την πρόταση, σκέφτηκε πως «τουλάχιστον αν το κάνω, θα με αγαπήσει περισσότερο».

Για τουλάχιστον δύο χρόνια η μητέρα της την υπέβαλε σε μία «εξευτελιστική, ταπεινωτική και αρκετές φορές επώδυνη διαδικασία».

Μάλιστα την ανάγκασε να προσπαθήσει να γονιμοποιηθεί μόνη της επτά φορές, χρησιμοποιώντας σύριγγες με σπέρμα. Την πρώτη φορά ο δότης πήγε στο σπίτι τους, ενώ τις υπόλοιπες το είχε αγοράσει από την Cryos International, μια διαδικτυακή τράπεζα σπέρματος με έδρα τη Δανία.

Σε τέσσερις περιπτώσεις, οι κοινωνικές υπηρεσίες είχαν ειδοποιηθεί λόγω ανησυχιών για την ευημερία των παιδιών.

Όταν το κορίτσι γέννησε. αποκαλύφθηκε όλη η αλήθεια. Ένα τεστ DNA έδειξε ότι το παιδί είχε συλληφθεί με σπέρμα δότη.

πηγή: troktiko.eu

Read More »

Κουρασμένη Μάνα ξέχασε τα παιδιά της στη μπανιέρα και πνίγηκαν !

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Ένα μωρό 10 μηνών και ο μεγαλύτερος αδερφός του ηλικίας 2 ετών βρέθηκαν νεκρά μέσα στο μπάνιο του σπιτιού τους, όταν η μητέρα τους τα άφησε μέσα στο ντους και… έπεσε για ύπνο για 10 ολόκληρες ώρες!

Η 22χρονη μητέρα τους Miranda Hebble από το Περθ της Αυστραλίας, άφησε τους γιους της Lochlan και Malachi Stevens μέσα στη μπανιέρα και έκλεισε για λίγο τα μάτια της. Ήταν όμως τόσο εξαντλημένη, όπως αναφέρει δημοσίευμα της Daily Mail, που γρήγορα αποκοιμήθηκε βαριά.

Όταν ξύπνησε αναζήτησε τα παιδιά της και τα βρήκε νεκρά στο μπάνιο. Ο μικρός Malachi επέπλεε μελανιασμένος στο νερό, ενώ ο μεγαλύτερος αδερφός του ήταν πεσμένος στο πάτωμα και είχε αίματα στο στόμα του, ένα χτύπημα στο μέτωπο και ένα σημάδι στο στομάχι.

Σύμφωνα με το αυστραλιανό Associated Press η μητέρα τους τα πρόσεχε μόνη της, με τη βοήθεια του συζύγου της, όταν εκείνος δεν ήταν στη δουλειά. Όπως αναφέρει το ειδησεογραφικό πρακτορείο, η νεαρή μητέρα ήθελε να κάνει μπάνιο στα παιδιά της, όμως χρειάστηκε να βγει από το δωμάτιο για να πάρει κάτι. Έκλεισε την πόρτα πίσω της και… επέστρεψε 10 ώρες μετά, έχοντας αποκοιμηθεί σε διπλανό δωμάτιο.

Η Miranda και ο σύζυγός της χώρισαν. Η δίκη για την υπόθεση αυτή συνεχίζεται.

πηγή: briefingnews.gr

Read More »

Η Εβδομάδα των Παθών Άρχισε για τους Έλληνες Μπαμπάδες

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Καλή Ανάσταση Σε όλους τους Χριστούς - Μπαμπάδες που τραβάνε τον δικό τους Γολγοθά αυτές τις Άγιες Μέρες.

Αφορμή για να γράψω τα λόγια που ακολουθούν είναι η αδικία, η αγανάκτηση, η ταλαιπωρία, η ανισότητα μεταχείρισης του Έλληνα Πατέρα και η μη εφαρμογή των νόμων από τα αρμόδια όργανα και αρχές στον Ελλαδικό χώρο, σε βάρος ΠΑΝΤΑ των Μπαμπάδων. 

Οι περισσότερες δικαστικές αποφάσεις για επικοινωνία μεταξύ των διαζευγμένων Μπαμπάδων και των παιδιών τους ορίζουν ότι, αυτές τις Άγιες Μέρες, τα παιδιά περνούν κοντά στις 5-6 ημέρες μαζί με τους μπαμπάδες τους που δεν έχουν την επιμέλεια. Συνήθως από Μεγάλη Δευτέρα έως Κυριακή του Πάσχα ή από την Δευτέρα της Διακαινησίμου έως και την Κυριακή του Θωμά, ανάλογα με το αν είναι, μονό έτος ή ζυγό και εναλλάξ και ούτω καθεξής.

Σήμερα λοιπόν Μεγάλη Δευτέρα, έγινα αυτήκοος "μάρτυρας" σε αστυνομικό τμήμα, όπου έτυχε να παρευρίσκεται διαζευγμένος πατέρας για να ζητήσει συνδρομή από τα αστυνομικά όργανα της περιοχής του, όπου σύμφωνα με την δικαστική του απόφαση έπρεπε να παραλάβει το παιδάκι του από σήμερα το πρωί και να το παραδώσει την Κυριακή του Πάσχα, αλλά η πρώην σύζυγος του δεν του το έδινε. 

Έτσι λοιπόν είδε και απόειδε, και με "συνοδεία" την δικαστική του απόφαση που του ορίζει την εν λόγω επικοινωνία με το παιδί του, απευθύνθηκε στο αστυνομικό τμήμα όπου και την επέδειξε και ζήτησε να τον συνοδεύσουν ώστε να μπορέσει να παραλάβει το παιδί του. 

Η ταλαιπωρία στην οποία τον υπέβαλλαν οι αρμόδιες αρχές είναι απερίγραπτη και επιεικώς απαράδεκτη. 

Σαν τα καρφιά που κάρφωσαν τον Χριστό μας στον Σταυρό του, 

εκτός του ότι τον αντιμετώπισαν με καχυποψία, με δυσπιστία και με υποτιμητικό ύφος και με μηδενικό σεβασμό ως άνδρα και πατέρα, η ώρα είχε πάει ήδη 4 το απόγευμα και ο άνθρωπος δεν είχε παραλάβει ακόμα το παιδί του, μπήκαν και στον "κόπο" να καλέσουν τηλεφωνικώς την "νομοταγή" μητέρα, αντί να πάνε και να την συλλάβουν ή να την πιέσουν και να την ρωτήσουν τον λόγο που δεν παραδίδει το παιδί, η απάντηση της ήταν ότι ο πατέρας έχει "ψυχολογικά προβλήματα" και να πάει να κάνει εξετάσεις στο νοσοκομείο.

Το ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ είναι ότι την πίστεψαν !!! δια τηλεφώνου !!! χωρίς να έχουν προσκομιστεί έγγραφα για κάτι τέτοιο, άλλωστε από το τηλέφωνο δεν ήταν "εφικτό" να τα προσκομίσει η "αξιόπιστη" μητέρα, αλλά ούτε καν υπήρχε και δικαστική απόφαση που μεταρρύθμιζε ή απαγόρευε την επικοινωνία του πατέρα. 

Ο καημένος ο μπαμπάς μάταια, παρακαλούσε και προσπαθούσε να τους πείσει ότι δεν έχει ψυχολογικά προβλήματα, μάλιστα ζήτησε εκείνη την στιγμή να πάει μέχρι και σε νοσοκομείο για να κάνει τις κατάλληλες εξετάσεις !!!

Παρακαλούσε, ο καημένος ο πατέρας να τον συνοδεύσουν για να δει το παιδάκι του και υπό τον φόβο επεισοδίου με την πρώην σύζυγό του, αλλά "στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα" με την δικαιολογία ότι και να πάνε μπορεί αν θέλει η μητέρα να μην ανοίξει την πόρτα του σπιτιού αλλά και να εξαφανίσει το παιδί, οπότε δεν είχε νόημα να πάνε να την αναζητήσουν !!! 

Παρόλο, που οι αρμόδιοι του πρότειναν την "εύκολη λύση" του στυλ "φύγε κακό από τα μάτια μου", με το να κάνει και μήνυση εναντίον της πρώην συζύγου του, ο μπαμπάς αρνιόταν πεισματικά για χάρη του παιδιού του να μην υποβάλλει μήνυση και να "τραβιούνται" στα δικαστήρια, αλλά ζητούσε απεγνωσμένα να τον συνδράμουν για να χαρεί το παιδί του κι αυτός όπως και οι παππούδες από την πλευρά του, που λαχταρούσαν να το έχουν κοντά τους και όπως το δικαιούται αυτές τις Άγιες Μέρες.

Εκεί όμως, το πείσμα και η αδιαφορία των αρχών βρήκε άλλου είδους "διέξοδο", την λύση και τον επίκαιρο ρόλο του "Πόντιου Πιλάτου" να την δώσει ο εισαγγελέας της περιοχής.

Τον Γολγοθά και την σημερινή ταλαιπωρία τόσο σωματική όσο και ψυχολογική, αυτού του Μπαμπά και των Παππούδων, κανένας Νόμος και καμία αρχή δεν μπορεί να τους την ξεπληρώσει.

Καμία αρχή και νόμος δεν μπορεί να του αναπληρώσει αυτή την χαμένη μέρα που είναι μακριά από το παιδί του.

Αίσχος και Ντροπή, στην Ελλάδα του 2013, 

Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα να ΚΑΤΑΠΑΤΩΝΤΑΙ Βάναυσα σε βάρος του Έλληνα Πατέρα, 

Τα Δικαιώματα των Παιδιών μας να ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΟΥΝΤΑΙ προς όφελος μόνο της μητέρας, 

Ο Νόμος ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ Ισότιμα και κάνει ΔΙΑΚΡΙΣΗ ανάμεσα στους Μπαμπάδες και στις Μαμάδες.

Συνεχίστε έτσι... απομακρύνετε όλους τους Μπαμπάδες από τα παιδιά τους.

Βοηθήστε τα Ελληνόπουλα να μεγαλώνουν χωρίς το πρότυπο του Πατέρα.

Αυτά τα Αποξενωμένα όμως παιδιά θα σας κρίνουν κι εσάς και τις πράξεις σας.

Καλή Ανάσταση Σε όλους τους Χριστούς - Μπαμπάδες που σηκώνουν τον δικό τους Σταυρό του Μαρτυρίου και ανεβαίνουν τον δικό τους Γολγοθά. 

Read More »

Κυριακή των Βαΐων. Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα «επί πώλον όνου»

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Η Κυριακή της Μεγάλης Εβδομάδας ονομάζεται έτσι, γιατί "μετά Βαΐων και κλάδων" έγινε η υποδοχή του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. 

Ο Χριστός μπαίνει στην πόλη χωρίς την βασιλική πολυτέλεια, καθισμένος επί πώλου όνου, αντί για ροδοπέταλα και τελετές, τα μικρά παιδιά κουνούν τα βάγια των φοινίκων, αντί να τον υποδεχτούν οι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες του τόπου. 

Χαρακτηριστικό έθιμο της ημέρας είναι ο στολισμός των εκκλησιών με βάγια, ενώ μετά τη λειτουργία ο παπάς ευλογεί και δίνει στους πιστούς σταυρούς από βάγια, τους οποίους βάζουμε στα εικονίσματα ή όπου αλλού χρειαζόμαστε προστασία. 

Aπό την παραμονή των Βαΐων, γυναίκες μαζεύονται και κόβουν τα βάγια και τα ετοιμάζουν για την εορτή. 

Την Κυριακή των Βαΐων είναι έθιμο να τρώμε ψάρι. 

Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα «επί πώλον όνου». Πορεύεται και οι Ισραηλίτες τον υποδέχονται με τιμές ως Βασιλιά. Εκείνος δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία στις τιμές, δεν περιορίζεται στο πανηγύρι, στην πρόσκαιρη δόξα, αλλά προχωρεί στο σταυρό και την Ανάσταση. 

Η είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα είναι τελικά η είσοδος του μαρτυρίου στην επίγεια ζωή του Κυρίου. 

Σε λίγες ημέρες θα μαρτυρήσει και θα θανατωθεί στο σταυρό, για να θανατώσει το θάνατο και να χαρίσει τη ζωή. 

ΕΘΙΜΑ

Την Κυριακή των Βαΐων, σε ανάμνηση της θριαμβευτικής εισόδου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, όλοι οι ναοί στολίζονται με κλαδιά από βάγια, από φοίνικες δηλαδή ή από άλλα νικητήρια φυτά, όπως δάφνη, ιτιά, μυρτιά και ελιά. Μετά τη λειτουργία μοιράζονται στους πιστούς. 

Η εκκλησία μας καθιέρωσε ήδη από τον 9ο αιώνα το έθιμο αυτό μια και όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης «όχλος πολύς...έλαβον τα βαΐα των φοινίκων και εξήλθον εις υπάντησιν αυτώ». 

Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, στα Ιεροσόλυμα, ο επίσκοπος έμπαινε στην πόλη «επί πώλου όνου», αναπαριστάνοντας το γεγονός, ενώ στα βυζαντικά γινόνταν «ο περίπατος του αυτοκράτορα», από το Παλάτι προς τη Μεγάλη Εκκλησία. 

Στη διαδρομή αυτή ο αυτοκράτορας μοίραζε στον κόσμο βάγια και σταυρούς και ο Πατριάρχης σταυρούς και κεριά. Με τα βάγια οι πιστοί στόλιζαν τους τοίχους των σπιτιών και το εικονοστάσι τους. Και σήμερα ακόμα όλες οι εκκλησίες στολίζονται με δαφνόφυλλα ή βάγια. 

Τα παλιότερα χρόνια τους τα προμήθευαν τα νιόπαντρα ζευγάρια της χρονιάς ή και μόνο οι νιόπαντρες γυναίκες, για το καλό του γάμου τους. Πίστευαν πως η γονιμοποιός δύναμη που κρύβουν τα φυτά αυτά θα μεταφερόταν και στις ίδιες και η μια χτυπούσε την άλλη με τα βάγια. 

Τα “βαγιοχτυπήματα” σιγά-σιγά άρχισαν να γίνονται και από τις άλλες γυναίκες και τα παιδιά τις μιμούνταν και όπως χτυπιούνταν μεταξύ τους εύχονταν: “Και του χρόνου, να μη σε πιάν’ η μυίγα”. Δυνάμεις ιαματικές και αποτρεπτικές, μαζί με τις γονιμοποιές, αποδίδονταν στα βάγια και γι αυτό έπρεπε μετά την εκκλησία όλα να τα “βατσάσουν” για το καλό. Τα δέντρα, τα περβόλια, τα κλήματα, τις στάνες, τα ζώα, τους μύλους, τις βάρκες. 

Από ένα κλαδάκι κρεμούσαν στα οπωροφόρα, για να καρπίζουν και στα κηπευτικά, για να μην τα πιάνει το σκουλήκι. “Μέσα βάγια και χαρές, όξω ψύλλοι, κόριζες !” ‘Ολα εξαφανίζονταν από τα σπίτια μόλις μπαίναν τα βάγια. Κρατούσαν την πρώτη θέση στο εικονοστάσι και μ’ αυτά “κάπνιζαν” οι γυναίκες τα παιδιά για το “κακό το μάτι”. Στη Λέσβο τα παιδιά, μετά την εκκλησία, στόλιζαν ένα δεμάτι από κλαδιά δάφνης με κόκκινα ή πράσινα πανάκια από καινούργιο φουστάνι, κρεμούσαν κι ένα κουδούνι και καθώς πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι ψάλλοντας και λέγοντας εξορκισμούς για τους ψύλλους και τα ποντίκια, έδιναν και ένα κλαράκι δάφνης στη νοικοκυρά. 

Στο τέλος ζητούσαν και το χάρισμά τους: “Χρόνια πολλά, εν ονόματι Κυρίου, δό μ’ τ’ αυγό να φύγω.” Στην Ανατολική Ρωμυλία, τα κορίτσια έφτιαχναν με τα βάγια στεφάνια, τους έδεναν μια κόκκινη κλωστή και τραγουδώντας όλες μαζί πήγαιναν και τα πέταγαν στο ρέμα κι όπως έπαιρνε τα στεφάνια το νερό, όποιας πήγαινε μπροστά εκείνη θα γινόταν “συντέκνησσα”. 

Πρώτη στο γυρισμό, πρώτη στο χορό και στο δικό της σπίτι η μάνα της θα έφτιαχνε τα φασόλια και θα τις φίλευε όλες, μαζί με ελιές. 

Στη Τήνο, την Κυριακή των Βαΐων, τα παιδιά τριγύριζαν στους δρόμους κρατώντας μαζί με το στεφάνι τους την “αργινάρα”, μια ξύλινη ή και σιδερένια ροκάνα που τη στριφογύριζαν με δύναμη. Μέσα σε εκκωφαντικό θόρυβο κατέληγαν στη θάλασσα, όπου πετούσαν στο στεφάνι στο νερό. 

Το έθιμο της περιφοράς των κλαδιών θυμίζει την “ειρεσιώνη”, το στολισμένο με καρπούς κλαδί, που στις γιορτές της άνοιξης περιέφεραν στους δρόμους τα παιδιά, στην αρχαιότητα. Τα βάγια τα έπλεκαν σε πάρα πολλά σχέδια: φεγγάρια, πλοία, γαϊδουράκια, το πιο συνηθισμένο όμως ήταν ο σταυρός. 

Σε μερικά μέρη τους έδιναν το σχήμα του ψαριού. Ψάρι είχαν σαν σημάδι αναγνώρισης οι πρώτοι χριστιανοί, η λέξη ΙΧΘΥΣ, εξάλλου, προέρχεται από τα αρχικά Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ. 

Αν και είναι εκόμα σαρακοστή, η εκκλησία την Κυριακή των Βαϊων επιτρέπει το ψάρι. 

Έτσι και το τραγούδι των παιδιών λέει: “Βάγια, Βάγια των βαγιών, τρώνε ψάρι και κολιό, κι ως την άλλη Κυριακή με το κόκκινο αυγό !”

πηγή: newsnow.gr

Read More »

Ο καλύτερος δάσκαλος προσχολικής αγωγής στον κόσμο είναι άνδρας

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Ο Τομ Χόμπσον θεωρείται σήμερα ο καλύτερος δάσκαλος προσχολικής αγωγής στον κόσμο.
Το «αιρετικό» σύνθημά του: «Αφήστε τα παιδιά να παίξουν!».

Στο περίφημο Woodland Park, το συνεργατικό σχολείο του Σιάτλ όπου δουλεύει, δεν γίνεται μάθημα, τουλάχιστον όχι με την παραδοσιακή έννοια. «Το παιχνίδι είναι το μάθημα», εξηγεί. «Το παιχνίδι είναι το εργαλείο που θα τους ανάψει τη φλόγα, θα τους κάνει περίεργους για τον κόσμο. Η αντίληψη ότι τα παιδιά είναι άδεια δοχεία που απλά περιμένουν να τα γεμίσουν υπονοεί ότι τα παιδιά δεν είναι ολοκληρωμένοι άνθρωποι. Δεν μπορώ εγώ να πω σε ένα παιδί τι να μάθει. Η δουλειά μας είναι να τα κρατάμε ασφαλή, να τα αγαπάμε, να τα παρατηρούμε και να τους δίνουμε τη μικρή ώθηση που θα χρειαστούν για να μάθουν αυτά που τα ίδια θέλουν να μάθουν».

Ανασύρει διαρκώς πραγματικά παραδείγματα από τη 14χρονη εμπειρία του στο σχολείο. «Κάποια παιδιά μαθαίνουν να μιλάνε 18 μηνών, άλλα 4 ετών, όλο το φάσμα είναι φυσιολογικό. Ποιος είμαι εγώ να τους πω ότι πρέπει να έχουν κάνει το ένα ή το άλλο σε μια συγκεκριμένη ηλικία; Κάποια παιδιά διαβάζουν στα δύο χρόνια και άλλα δεν ξέρουν καν τα γράμματα ως τα πέντε, αλλά είναι ιδιοφυή στο να κάνουν νέους φίλους. Γιατί να ανησυχούμε τόσο πολύ όταν όλα θα έχουν φτάσει στο ίδιο σημείο μετά τα 10 περίπου; Γιατί να τους κλέψουμε την παιδική ηλικία;».

Ο Χόμπσον διαμόρφωσε την παιδαγωγική του προσέγγιση εμπειρικά. Άλλωστε  μέχρι τα 40 του, εργαζόταν ως προπονητής baseball. Όταν στη γυναίκα του προσφέρθηκε μια καλή θέση σε άλλη πόλη, αποφάσισαν να είναι αυτός που θα αφήσει τη δουλειά και θα μείνει σπίτι να μεγαλώσει τη δίχρονη κόρη τους. Κάπως έτσι, ως μπαμπάς, βρέθηκε στο Woodland Park, ένα κέντρο προσχολικής αγωγής που διοικείται από τους γονείς, οι οποίοι -ανάλογα με τις ικανότητές τους- είναι και οι δάσκαλοι και οι φροντιστές. Ο Τομ ήταν τόσο καλός σε αυτό που έκανε, που όταν η κόρη του «αποφοίτησε» μετά τρία χρόνια, οι άλλοι γονείς τον παρακάλεσαν να μείνει!

Μπορεί οι γονείς να πληρώνουν, όμως οι απόλυτοι άρχοντες είναι τα παιδιά. «Τα παιδιά αποφασίζουν ποιους κανόνες θα τηρούν στη διάρκεια της χρονιάς, π.χ. “δεν δαγκώνουμε”, “δεν βρίζουμε” κ.λπ. Θα πρέπει να υπάρχει ομοφωνία». Θυμάται μια ιστορία και γελάει. « Ένα παιδί, φέτος, μου ζητούσε να αλλάξει ένας κανόνας. Ήθελε να μπορεί να πει μια βρισιά. Τα άλλα παιδιά δεν συμφωνούσαν, οπότε η… ρύθμιση δεν πέρασε. Έρχεται μια μέρα και μου φέρνει ένα χαρτί. Για πρώτη φορά είχε γράψει γράμματα. Ήταν ανορθόγραφο, αλλά είχε γράψει κάτι όπως “η Εριν σκαλίζει τη μύτη της”. “Δεν καταπάτησα τον κανόνα”, μου είπε. “Το έγραψα, δεν το είπα”! Έμαθε να γράφει απλά και μόνο για να σπάσει τον κανόνα».

Δικαίωμα στα λάθη

Αυτή είναι η ουσία της δικής του εκπαίδευσης. «Οι περισσότεροι ανησυχούν για το πώς θα μάθουν να γράφουν και να διαβάζουν και πώς θα μάθουν βασικές μαθηματικές έννοιες. Εχει όμως τόσα πράγματα στον κόσμο να μάθει ένα παιδί. Ειδικά σήμερα, που όλες οι ημερομηνίες και τα ιστορικά γεγονότα είναι ένα google search μακριά, το μόνο που χρειάζεται είναι να τους μεταδώσουμε το πάθος για τη γνώση, να κυκλοφορούν στον κόσμο και να ρωτάνε “γιατί αυτοί οι τοίχοι είναι κόκκινοι”; Αυτό χρειάζεται η κοινωνία μας συνολικά. Αυτό χρειάζονται οι επιχειρήσεις, αυτό χρειάζεται η ίδια η δημοκρατία. Οι άνθρωποι να αμφισβητούν την εξουσία και να θέτουν ερωτήσεις».

Και να κάνουν λάθη. Απανωτά. «Όταν κάνεις λάθη, μαθαίνεις. Μια φορά ένα κοριτσάκι είχε βαλθεί να φτιάξει ένα κάστρο από κύβους, το οποίο όμως κατέρρεε. Τρωγόμουν να της πω ότι αν τοποθετήσει διαφορετικά το βάρος θα τα καταφέρει, αλλά δεν το έκανα. Έφυγε άπραγη. Μετά δύο ημέρες ήρθε και το έκανε αμέσως σωστά. Το έμαθε όταν ήταν έτοιμη να το μάθει. Ήταν γνώση που κατέκτησε, όχι που αποστήθισε για ένα μάθημα. Αν δεν κάνεις λάθη, δεν μαθαίνεις τίποτα. Αν φοβάσαι μήπως κάνεις λάθος, δεν θα κάνεις ποτέ τίποτα. Μόνο μέσα από την αποτυχία και την επιμονή έρχεται η επιτυχία».

Εσείς αισθάνεστε επιτυχημένος; τον ρωτάμε. «Πάντα ήθελα να βρίσκομαι ανάμεσα σε έξυπνους ανθρώπους και ξαφνικά με έφερε η ζωή ανάμεσα σε παιδιά. Οπότε ναι!».

Tης Λίνας Γιάνναρου για την Καθημερινή

πηγή: infokids.gr

Read More »

Μητέρα Τέρας, έπνιξε το 6 ημερών μωρό της επειδή ... το ζήλευε

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Η αστυνομία συνέλαβε μια 36χρονη μητέρα εννέα παιδιών, με την υποψία του πνιγμού με ασφυξία, της 6 ημερών κόρης της που την οδήγησε στο θάνατο.

"Όποιος έχει ένα παιδί, ιδιαίτερα ένα νέο μωρό, η καρδιά του κλαίει", δήλωσε ο υπεύθυνος της αστυνομίας του Phoenix. "Είναι σοκαριστικό να σκεφτείς ότι μια μητέρα, για οποιονδήποτε λόγο, θα μπορούσε ποτέ να πνίξει με ασφυξία, ή να κάνει οποιοδήποτε είδος τραυματισμού στο νεογέννητο παιδί της".

Η αστυνομία είπε ότι ο σύζυγος της, βρήκε το σώμα της κόρης του στο κρεβάτι δίπλα στη μητέρα της γύρω στις 6:45 π.μ. της 8ης Απρίλη και κάλεσε το ασθενοφόρο.

Το έξι ημερών μωρό, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου και πέθανε 45 λεπτά αργότερα.

"Σε αυτό το σημείο, τίποτα δεν φαινόταν ασυνήθιστο" είπαν οι αρχές. "Οι πληροφορίες που οι αξιωματικοί αρχικά έλαβαν, ήταν ότι η μητέρα είχε λάβει κάποια φαρμακευτική αγωγή και είχε αποκοιμηθεί".

Σύμφωνα με την έκθεση της αστυνομίας, από την αυτοψία βρέθηκαν σημάδια πιθανής ασφυξίας.

Αλλά οι ειδικοί της αστυνομίας, από μια ανασκόπηση και έρευνα σε έγγραφα και εκθέσεις των Υπηρεσιών Προστασίας των Παιδιών, που αναφέρονται σε παρόμοια περιστατικά, υποψιάστηκαν ότι   η ασφυξία μπορεί να μην ήταν ένα ατύχημα.

Στην έκθεση, επισημάνθηκε ότι η μητέρα, είχε κάνει δηλώσεις ότι ήθελε τα παιδιά της, να πάνε στον Παράδεισο.

Την Πέμπτη, η αστυνομία κάλεσε την μητέρα για μια δεύτερη συνέντευξη. Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, τους είπε τι είχε κάνει στην κόρη της.

"Η μητέρα του μωρού, παραδέχθηκε ότι προκάλεσε ασφυξία επίτηδες, στο έξι ημερών μωρό", είπαν οι αρχές, κι ότι το έπνιξε, γιατί είχε πάρα πολλά παιδιά και ότι ζήλευε την προσοχή που έδινε ο σύζυγος της στο νεογέννητο.

Read More »

Τρελή μητέρα, πυροβόλησε τα 4 παιδιά της και μετά αυτοκτόνησε

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Μια 33χρονη μητέρα πυροβόλησε και σκότωσε τα τέσσερα παιδιά της και μετά αυτοκτόνησε κατά τη διάρκεια μιας αντιπαράθεσης νωρίς το πρωί της Τρίτης.

Σύμφωνα με μαρτυρίες, σε κάποιο σημείο, τα τρία από τα τραυματισμένα παιδιά έτρεξαν στο σπίτι ενός γείτονα, αλλά η μητέρα, βγήκε έξω και έκανε νόημα να επιστρέψουν στο σπίτι τους.

Τα παιδιά ήταν ηλικίας 12, 13, 15 και 17 ετών.

Σύμφωνα με πληροφορίες των αρχών, η μάνα τέρας, έστειλε νωρίτερα ένα μήνυμα από το κινητό της σε έναν φίλο, λέγοντας ότι ήθελε να αποτεφρωθεί με τα παιδιά της, αλλά ο φίλος της έλαβε το μήνυμα πολύ αργότερα, δήλωσε ο υπεύθυνος του γραφείου του σερίφη του Brevard County.

«Είμαι και εγώ πατέρας. Έχω παιδιά. Δεν μπορώ να καταλάβω πως ένας γονέας έκανε τέτοιο πράγμα στα παιδιά του, ιδιαίτερα αφού αυτά έτρεχαν για να σωθούν ... καλώντας τους πίσω στη σφαγή » είπε ο υπεύθυνος των αρχών.

Ήταν το χειρότερο περιστατικό, πολλαπλών ανθρωποκτονιών που πραγματοποιήθηκε στο Port St. John του Brevard County από τον Απριλίου 1987.

Read More »

ΔΙΩΚΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΓΕΝΝΗΣΑ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ, Επώνυμη καταγγελία

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Διώκουν 80 γονείς επειδή γέννησαν στα σπίτια τους!!! και «έθεσαν σε κίνδυνο την δημόσια υγεία»

Μαρία-Μυρτώ Γρίβα: "ΔΙΩΚΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΓΕΝΝΗΣΑ ΚΑΤ’ ΟΙΚΟΝ ύστερα από μηνυτήρια αναφορά της μαίας κ. Βικτώριας Μοσχάκη, προέδρου του Συλλόγου Μαιών Θεσσαλονίκης"

Στις 22 Οκτωβρίου 2009, εγώ και ο πρώην σύζυγός μου βιώσαμε το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής, τη γέννηση της κόρης μας στο πιο ανθρώπινο περιβάλλον που μπορούσαμε να επιλέξουμε, το σπίτι μας. Στις 11 Ιουνίου 2013, θα δικαστούμε μαζί με άλλους 77 γονείς, γιατρούς και μαίες. 

Είμαστε κατηγορούμενοι όχι για τον τόπο που επιλέξαμε να γεννήσουμε τα παιδιά μας, αλλά για το ότι «μολύναμε το περιβάλλον» επειδή δεν παραδώσαμε τους «επικίνδυνους και μολυσματικούς» πλακούντες μας σε δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα διαχείρισης και «θέσαμε σε κίνδυνο την δημόσια υγεία» (!)

Μέχρι σήμερα και παρά τα πολλά ανυπόστατα δημοσιεύματα δεν δώσαμε μια δημόσια απάντηση, για έναν και μόνο λόγο: δεν είμαστε σωματείο ή σύλλογος ή μέτοχοι σε ιδιωτικές εταιρείες που εκμεταλλεύονται τους πλακούντες για την παρασκευή ακριβών καλλυντικών, καλλιέργεια βλαστοκυττάρων, κ.α. 

Είμαστε όλοι άνθρωποι που παλεύουμε να επιβιώσουμε οικονομικά και να φροντίσουμε της οικογένειές μας και δεν υπήρχε η πολυτέλεια χρόνου για να συντονίσουμε τις ενέργειές μας. Από εδώ και πέρα όμως οι απαντήσεις μας θα είναι δημόσιες.

Εγώ αποφάσισα σήμερα να κοινοποιήσω την δική μου ιστορία, υπό το βάρος της ηθικής ευθύνης και της συναισθηματικής φόρτισης, όταν έμαθα ότι μεταξύ των συγκατηγορουμένων μου δύο δεν βρίσκονται πια στην ζωή. 

Η μία ήταν εξαιρετική συνάδελφος και ο άλλος πατέρας τριών παιδιών. «Έμεινε» πίσω η γυναίκα του, μητέρα τριών παιδιών να είναι και κατηγορούμενη μαζί μας.

Τα γεγονότα:

1) Είναι δικαίωμα κάθε γονιού να επιλέξει τον τόπο και τον τρόπο που θα γεννήσει.

2) Είναι δικαίωμα κάθε γονιού να επιλέξει ποιος και πόσοι θα συμμετέχουν στην σ’ αυτή τη διαδικασία.

3) Ο πλακούντας είναι το όργανο που κρατάει το έμβρυο στη ζωή κατά την διάρκεια της κύησης. Είναι αυτό το μαγικό «κάτι» που μας κάνει ένα με τα κυοφορούμενα παιδιά μας. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ και ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΟ ΑΠΟΒΛΗΤΟ. Εάν ο πλακούντας, που είναι ένα με το έμβρυο στην ενδομήτρια ζωή, είναι επικίνδυνος και μολυσματικός, τότε και τα μωρά που φέρνουμε στον κόσμο είναι επικίνδυνα και μολυσματικά. Σε ποιόν δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα έπρεπε να τα έχουμε «παραδώσει» για διαχείριση;

4) Εάν κάθε σύλλογος, αρχή ή άλλος φορέας είναι τόσο ευαισθητοποιημένος για το δικαίωμα της γυναίκας να γεννάει όπως επιλέγει, θα έπρεπε από χρόνια να έχει πάρει δημόσια θέση για το υψηλό ποσοστό καισαρικών και περινεοτομών στην Ελλάδα.

5) Κάθε υποψήφια μητέρα που επιλέγει να γεννήσει σπίτι της, το επιλέγει από σεβασμό και αγάπη στο σώμα της, στο μωρό της και το περιβάλλον. Και αυτή η επιλογή από μόνη της είναι έμπρακτη απόδειξη ότι δεν θα έκανε οτιδήποτε που να βλάπτει τον εαυτό της, το μωρό της ή το περιβάλλον

6) Σε όλη την Ευρώπη, οι υποψήφιες μητέρες έχουν δικαίωμα όχι μόνο στο να επιλέξουν τον τόπο που θα γεννήσουν, αλλά και το πώς θα διαχειριστούν αυτό το θαύμα της φύσης που λέγεται πλακούντας.

7) Η γέννηση ενός παιδιού είναι ένα θαύμα που απαιτεί σεβασμό και που το διαχειρίζονται οι δύο άνθρωποι που το δημιούργησαν, οι γονείς. Κανένας σύλλογος δεν νομιμοποιείται να καθορίζει τις επιλογές μας

8) Ο «Σύλλογος Μαιών Θεσσαλονίκης» κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά εις βάρος μας και τώρα δια στόματος της Προέδρου του κ. Βικτώριας Μοσχάκη, ισχυρίζεται ότι θα μας προστατέψει. ΑΠΟΠΟΙΟΥΜΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ κάθε «προστασία» από εκείνους που υπήρξαν η αφορμή για να υπάρχει πρόσβαση στα προσωπικά μου δεδομένα (για τη νομιμότητα της οποίας θα αποφανθεί η δικαιοσύνη) και έκαναν ότι ήταν δυνατόν από περήφανη μητέρα της κόρης μου να γίνω κατηγορούμενη για… "μόλυνση του περιβάλλοντος".

9) Σε μια ΕΥΝΟΝΟΥΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ προστασία στους πολίτες παρέχεται από το Σύνταγμα, τους Νόμους, τη Δικαιοσύνη και το σεβασμό της Κοινής Λογικής (και όχι από διάφορους αυτόκλητους «προστάτες» που υφίστανται ως συνδικαλιστικά και συντεχνιακά όργανα).

10) Τη δίκη μου δεν την αντιμετωπίζω ως "κατηγορούμενη", αλλά ως ενεργός πολίτης που παλεύει, για να μπορεί η κόρη μου (όταν έρθει η σειρά της) να αποφασίζει αυτή και μόνο αυτή για το πού και πώς θα φέρει στον κόσμο μια νέα ζωή και πώς θα διαχειριστεί το δικό της πλακούντα.

Υπό το βάρος της συναισθηματικής φόρτισης και της ηθικής ευθύνης στους δυο εκλιπόντες συγκατηγορούμενους μου, τη γυναικολόγο ΜΙΛΕΝΑ ΡΟΥΣΚΟΒΑ και τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΑΝΑΡΙΩΤΗ, πατέρα τριών παιδιών, με την δημόσια δέσμευση να δώσω και την δική τους μάχη για έναν καλύτερο και ελεύθερο κόσμο

Με τιμή, Η 79η "κατηγορούμενη", Μαρία- Μυρτώ Γρίβα, Ειδική Παθολόγος.

grivas.info/dioxi-toketu-sto-spiti/275-2013-03-29-13-15-30

isxys.blogspot.com/2013/04/blog-post_4218.html

http://volcanotimes.blogspot.gr/2013/04/80.html

Read More »

Σαν σήμερα το ατύχημα στο Τσερνόμπιλ, 27 χρόνια μετά

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Στις 26 Απριλίου του 1986, το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ, στον αντιδραστήρα Νο. 4 του Πυρηνικού Σταθμού Παραγωγής Ενέργειας του Τσερνόμπιλ της Σοβιετικής Ένωσης, ο οποίος σήμερα βρίσκεται σε εδάφη της Ουκρανίας. 

Το ατύχημα ήταν της τάξης του μέγιστου προβλεπόμενου ατυχήματος στην Διεθνή Κλίμακα Πυρηνικών Γεγονότων, διατάραξε σοβαρότατα τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν στις γύρω περιοχές και είχε σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον και στην υγεία.

Από το ατύχημα πέθαναν επιτόπου δυο από τους εργάτες του σταθμού. Μέσα σε τέσσερις μήνες, από τη ραδιενέργεια και από εγκαύματα λόγω της θερμότητας, πέθαναν 28 πυροσβέστες που έσπευσαν στο χώρο του ατυχήματος και διαπιστώθηκαν 19 επιπλέον θάνατοι ως το 2004. 

Επιπλέον, υπολογίζεται ότι επηρεάστηκε η υγεία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων εξαιτίας της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος με ραδιενέργεια. Οι ποσοστιαίες αυξήσεις των καρκίνων ήταν άνω του 15% στους πληθυσμούς που εκτέθηκαν, με χιλιάδες θανάτους από καρκίνο και λευχαιμία να συνδέονται με το ατύχημα.

Το ατύχημα συνέβη στη 01:26 ώρα Μόσχας, ξημερώματα του Σαββάτου 26 Απριλίου 1986. Εκείνη την ώρα στο εργοστάσιο βρίσκονταν περίπου 200 εργαζόμενοι των οποίων οι ενασχολήσεις σχετίζονταν με την ομαλή λειτουργία των πυρηνικών αντιδραστήρων 1, 2 και 3, καθώς και με το πρόγραμμα ελέγχου που λάμβανε χώρα στον αντιδραστήρα 4 όπου και σημειώθηκε η έκρηξη. 

Σε απόσταση ενός χιλιομέτρου υπήρχαν άλλοι εργάτες οι οποίοι δούλευαν σε νυχτερινή βάρδια για την κατασκευή των αντιδραστήρων 5 και 6 που επρόκειτο να λειτουργήσουν το Φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς. Σημειώθηκαν δύο εκρήξεις στο κτίριο του αντιδραστήρα Νο 4. Το αποτέλεσμα τους ήταν η διάνοιξη μιας τρύπας στην οροφή του κτιρίου και η εκτόξευση γραφίτη, σκυροδέματος και συντριμμιών. Ως αποτέλεσμα αυτών, ο πυρήνας του αντιδραστήρα βρέθηκε σε επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον. 

Μεγάλο μέρος του ουρανίου που χρησιμοποιούνταν ως καύσιμο έφυγε στον αέρα μαζί με υπερουράνια στοιχεία και προϊόντα της σχάσης από τον πυρήνα του αντιδραστήρα, παρασυρόμενα από τον καπνό του οποίου η στήλη έφτασε σε ύψος το ένα χιλιόμετρο. Πυρκαγιά ξέσπασε στην οροφή πάνω από τον στρόβιλο του αντιδραστήρα. Επίσης φλόγες υπήρχαν στο εσωτερικό του κτιρίου μαζί με ατμούς και σκόνη. Ο γραφίτης που έπαιζε το ρόλο του επιβραδυντή του αντιδραστήρα, ανεφλέγη από τη θερμότητα και την έκρηξη. 

Ένας υπάλληλος του εργοστασίου που βρισκόταν ακριβώς πάνω από τον αντιδραστήρα της στιγμή της έκρηξης σκοτώθηκε ακαριαία και το πτώμα του δεν ήταν δυνατό να ανασυρθεί και ένας δεύτερος υπάλληλος τραυματίστηκε από συντρίμμια που έπεσαν πάνω του και εμφάνισε σοβαρά εγκαύματα. Απεγκλωβίστηκε άμεσα αλλά υπέκυψε λίγες ώρες αργότερα.

Ως αποτέλεσμα του ατυχήματος 237 άνθρωποι υπέφεραν από οξείας μορφής μόλυνση από ραδιενέργεια, από τους οποίους 31 πέθαναν μέσα στους πρώτους τρεις μήνες. Οι περισσότεροι ήταν πυροσβέστες και διασώστες, οι οποίοι δεν ήταν πλήρως ενήμεροι για τους κινδύνους που διέτρεχαν. 135.000 άνθρωποι εκκένωσαν την περιοχή, 50.000 από αυτούς κάτοικοι του Πριπυάτ. 

Ο συνολικός αριθμός των θανάτων στην περιοχή είναι δύσκολο να καθοριστεί επακριβώς λόγω της μυστικοπάθειας του τότε καθεστώτος, η οποία οδήγησε σε ελλιπή καταγραφή των σχετικών στατιστικών στοιχείων.

Read More »