Πόσα παιδιά θα κάνουν Χριστούγεννα φέτος χωρίς τον μπαμπά τους ...Χιλιάδες

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Απευθύνομαι σε εσένα...ναι...σε εσένα, που έκρινες την ζωή ενός μικρού παιδιού, έτσι απλά...χωρίς να σκεφτείς τα συναισθήματα του.

Γυρίζεις ήσυχη ή ήσυχος στο σπίτι, βλέπεις το παιδί σου μες στα μάτια και σκέφτεσαι πως θα περάσεις τις γιορτές που έρχονται....Σκέφτηκες όμως τι γιορτές θα κάνουν τα χιλιάδες παιδιά των χωρισμένων γονιών ?....

Εσύ ήσουν, που λίγες ώρες πριν, αποφάσιζες την μοίρα τους, και τα καταδίκασες να στερούνται τον ένα από τους δυο γονείς τους.

Κι όμως, ήξερες μέσα σου, ότι είχες την δύναμη να κρίνεις αλλιώς...όμως δε το έκανες...ακολούθησες το ίδιο εύκολο μονοπάτι όπως γίνεται εδώ και πολλά χρόνια...

Είχες την εξουσία να μην καταδικάσεις ένα παιδί...κι όμως... αποφάσισες ..."επιφανειακά", βιαστικά, επιπόλαια....

Κι έπειτα τελείωσε κι η σημερινή ημέρα και πήγες το μεσημέρι στο σπίτι για να ξεκουραστείς... ήσυχος, να δεις το παιδί σου μες στα μάτια, που περίμενε με λαχτάρα τον μπαμπά ή τη μαμά του...και δεν είδες μέσα στα μάτια του δικού σου παιδιού ...το βλέμμα όλων εκείνων των παιδιών που "καταδίκαζες"...όταν τους στερούσες τον ένα από τους γονείς του.

Καταδίκασες, όπως και θα καταδικάζεις τα παιδιά, το μέλλον τους, τα όνειρα τους, κάθε φορά που τους στερείς τους γονείς τους...δεν καταδικάζεις τον μπαμπά ή την μαμά τους κάθε φορά που παίρνεις μια απόφαση...Καταδικάζεις ένα παιδί...

Κι όμως, εκείνη την στιγμή που κρατάς την ελπίδα ενός παιδιού στα χέρια σου...δεν σκέφτεσαι ότι...εσύ θα είσαι ο/η υπεύθυνος/η για το ότι θα το καταδικάσεις ξανά στο μέλλον...εσύ θα είσαι η αιτία που θα το κάνεις παραβατικό, καταθλιπτικό... τότε όμως, θα πρέπει να το κοιτάξεις μες στα μάτια...αλλά μέσα σου θα το γνωρίζεις ότι θα έχεις την ευθύνη, επειδή εσύ το έκρινες...χρόνια πριν.

Ναι, σε εσένα απευθύνομαι, σε εσένα που κάθεσαι εκεί ψηλά, σε εσένα που είσαι ενδιάμεσα, της Άγιας εικόνας και των ανθρώπων που κοιτάς ... πριν καταδικάσεις το μέλλον των παιδιών όλων εκείνων που βρίσκονται εκεί κάτω...να έχεις στο μυαλό σου το βλέμμα του δικού σου παιδιού.