Η ΑΛΗΘΕΙΑ που Ελάχιστοι γνωρίζουν !!Το 2008 ο Υπουργός Δικαιοσύνης Σωτήρης Χατζηγάκης είχε προτείνει αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο.
Μέσα στις ρυθμίσεις που θα γινόταν ήταν ότι: οι γονείς θα πρέπει να συναποφασίζουν για την ανατροφή, την επίβλεψη, την εκπαίδευση και τη διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων των παιδιών και μόνο σε περιπτώσεις διαφωνίας θα επιλαμβάνεται το δικαστήριο από το οποίο ο ένας γονέας μπορεί να ζητήσει να του ανατεθεί η γονική μέριμνα για «σπουδαίο λόγο». Ενας εκ των σπουδαίων λόγων είναι και η αλλαγή κατοικίας των ανηλίκων σε περιοχή η οποία βρίσκεται αρκετά μακριά και δυσχεραίνει την επικοινωνία του άλλου γονέα με τα παιδιά.
Η Εξέλιξη του Νομοσχεδίου:
Όπως αναφέρει η εφημερίδα Το Βήμα, η υποχώρηση του υπουργού Δικαιοσύνης Σωτήρη Χατζηγάκη εκδηλώθηκε κυριολεκτικά στο «παρά πέντε» καθώς, όπως έλεγαν οι πληροφορίες, το σχέδιο νόμου για τις μεταρρυθμίσεις στο Οικογενειακό Δίκαιο επρόκειτο άμεσα να κατατεθεί προς ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, το σχέδιο νόμου δέχθηκε σφοδρή κριτική από την Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, τον τομέα Γυναικών του ΠΑΣΟΚ και από το σύνολο σχεδόν των γυναικείων οργανώσεων και στο επίκεντρο των ενστάσεων βρέθηκε η διάταξη που προβλέπει ότι τη γονική μέριμνα των ανήλικων παιδιών θα έχουν από κοινού και οι δύο γονείς, οι οποίοι με συμβολαιογραφική πράξη θα αποφασίζουν σε ποιον από τους δύο θα μένουν τα παιδιά και θα ρυθμίζουν τα ζητήματα επικοινωνίας με τον άλλον γονέα.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ;
Διαβάστε ποιος Πρόδωσε τους κόπους και τους αγώνες των Ελλήνων Μπαμπάδων
Σύμφωνα με δημοσίευμα που βρήκαμε στο: http://synepimeleia.blogspot.gr/2011/03/blog-post_26.html και το υπογράφει ο Ηλίας Τσαμουργκέλης τον Νοέμβριο του 2008, και το αναδημοσιεύουμε:
**************************************************
και προέβλεπε ακόμα μια σειρά άλλες, θετικές για εμάς ρυθμίσεις, (υποχρεωτικό καθορισμό του τόπου κατοικίας του παιδιού, το ότι η μητέρα θα χάνει την γονική μέριμνα εάν παρακωλύει την επικοινωνία κ.α.) η επίσημη θέση μας ήταν εναντίον του νομοσχεδίου.
παράγοντες, με επιστημονικούς φορείς και οργανώσεις, επιδιώκοντας την κατάθεση του νομοσχεδίου, τελικά όταν αυτό κατατέθηκε εμείς, δια του Προέδρου μας, το καταγγείλαμε.
Εμφανίστηκε λοιπόν το παράδοξο πως ο μόνος που ήθελε το νομοσχέδιο ήταν ο Υπουργός και ως εκ τούτου ήταν
φυσικό να το πάρει πίσω. Άλλωστε για ποιο λόγο να αναλάβει το πολιτικό κόστος όταν κανείς δεν το ήθελε και δεν το υπερασπιζόταν.
Τελικά, ο Πρόεδρος κος Σπιτάλας, μετέβαλλε την θέση του και άρχισε δημόσια να υποστηρίζει το νομοσχέδιο όταν πλέον είχαν αποσυρθεί από αυτό οι κρίσιμες
διατάξεις δηλαδή όταν η καταστροφή είχε συντελεστεί. Αν και όπως προαναφέρθηκε υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία, σήμερα ισχυρίζεται ότι ήταν εξ αρχής υπέρ του νομοσχεδίου και επιδεικνύει δημοσιεύματα που είναι βεβαίως μεταγενέστερων ημερομηνιών. Η σφοδρή αντίδραση και η μετωπική σύγκρουση ορισμένων από εμάς με όλους όσους
εναντιώθηκαν (εκφράζοντας την συντριπτική πλειοψηφία των μελών του συλλόγου μας), επέφερε την αλλαγή της θέσης ακόμα και της ΓΣΕΕ όπου μέσα σε 2 ώρες από την έκδοση του Δελτίου Τύπου της κατά του νομοσχεδίου, το απέσυρε.
Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι το κρίσιμο δεκαήμερο που το θέμα ήταν στην επικαιρότητα, ο Πρόεδρος μας όχι μόνο πρόβαλε την καταστροφική για εμάς θέση αλλά έκοβε τους διαύλους επικοινωνίας με τα ΜΜΕ όσων αγωνίζονταν για την στήριξη του νομοσχεδίου.
συναντήσεις σε πολιτικά γραφεία». Δηλαδή, αν και προσπαθούσαμε να έχουμε και να διατηρούμε διαύλους επικοινωνίας με βουλευτές και πρόσωπα που διαδραματίζουν ρόλο στην πολιτική σκηνή της χώρας και επηρεάζουν τις εξελίξεις, την πλέον κρίσιμη στιγμή του αγώνα μας που το θέμα συζητιόταν στην Βουλή, έπρεπε να αυτοακυρωθούμε. Αξίζει να σημειωθεί
ότι στο ίδιο διάστημα, οι ομοφυλοφιλικές οργανώσεις πέτυχαν το ΠΑ.ΣΟ.Κ και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α να καταθέσουν τροπολογία για να περιλαμβάνονται στο Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης. β) «Οργάνωση διαδήλωσης-συγκέντρωσης στη Βουλή».
γ) Διόρισε νέους εκπροσώπους στους τοπικούς συλλόγους Αθήνας και Πειραιά «αντικαθιστώντας» τα ενοχλητικά για εκείνον εκλεγμένα όργανα και εκπροσώπους, σαν ο Σύλλογος μας να είναι ΠΑΕ και ο ίδιος ο μεγαλομέτοχος της που διορίζει το διοικητικό συμβούλιο. Ακόμα κι έτσι, ακολουθώντας την δική του γραμμή, οι από αυτόν νεοδιοριζόμενοι δεν θα μπορούσαν λόγω απειρίας να κάνουν υπολογίσιμη αριθμητικά συγκέντρωση και ο κίνδυνος γελοιοποίησης μας ήταν ορατός.
Επιπροσθέτως, ενώ στις 05/11/2008 θα άρχιζε η συζήτηση του νομοσχέδιου στη Βουλή, μια μέρα πριν, στις 04/11/2008, με κλειδαρά άλλαξε την κλειδαριά των γραφείων Αθήνας και Πειραιά στην Αιόλου 102. Ισχυρίστηκε πως ο υπεύθυνος των γραφείων Τάσος Βυντινίδης, που ο ίδιος μόλις πριν από επτά ημέρες τον είχε διορίσει ως υπεύθυνο του γραφείου Αθηνών, δεν του έδινε τα κλειδιά. Στη συνέχεια κι αφού έκανε κατάληψη του γραφείου μας, απαγόρευσε την είσοδο πολλών δραστήριων μελών του συλλόγου, που είχαν πολύχρονη συνεισφορά με δημοσιευμένα άρθρα και μελέτες κι έπαιξαν ρόλο στον επανακαθορισμό της πολιτικής μας. Τους απομάκρυνε λέγοντας ότι δεν έγιναν δεκτές οι αιτήσεις εγγραφής τους, όταν από το ίδιο το καταστατικό του Συλλόγου, Άρθρο 5, προβλέπεται ότι «το Δ.Σ στην πρώτη συνεδρίαση του μετά την υποβολή της αίτησης αποφασίζει για την εγγραφή, που είναι υποχρεωτική …». Τους απομάκρυνε μετά από χρόνια, επειδή τάχα δεν έγιναν δεκτές οι αιτήσεις εγγραφής τους, ξεχνώντας πως ο ίδιος μόλις δύο ημέρες νωρίτερα τους ζητούσε με μηνύματα SMS να παραβρεθούν σε δικαστήριο για να τον υποστηρίξουν σε προσωπική του υπόθεση.Τέλος, αφού έφυγε από την Αθήνα παίρνοντας μαζί του τα κλειδιά του Συλλόγου μας, με γραπτή ανακοίνωση του γνωστοποίησε εγγράφως ότι τα γραφεία των Αθηνών και Πειραιά «κλείνουν μέχρι νεωτέρας» (εννοεί διαταγή του).
Από όλα αυτά γίνεται φανερό ότι ακόμα και όταν σερνόμενος υιοθέτησε στην άποψη ότι το νομοσχέδιο ήταν θετικό και έκανε δημοσίως δηλώσεις υπέρ του, στην πράξη έκανε ότι μπορούσε για να το υπονομεύσει. Ήρθε στην Αθήνα όχι για να συσπειρώσει τα μέλη των Συλλόγων, ώστε όλοι μαζί να αγωνιστούν για την επαναφορά των επίμαχων διατάξεων του νομοσχεδίου, αλλά για να ακυρώσει τον αγώνα του Πειραιά και της Αθήνας που από την πρώτη στιγμή πήραν θέση υπέρ του νομοσχέδιου και έδωσαν σκληρές μάχες για να ψηφιστεί στη Βουλή.Δεν ισχυριζόμαστε βέβαια ότι το νομοσχέδιο θα προχωρούσε εάν ο ΣΥΓΑΠΑ ήταν υπέρ του, αλλά φάνηκε πως την κρίσιμη περίοδο εμείς εμφανιστήκαμε δημόσια να έχουμε κρίση ταυτότητας και αλλοπρόσαλλη στάση. Επειδή όμως ο αγώνας μας συνεχίζεται και θέλουμε να είναι νικηφόρος, δεν μπορεί να αγνοήσουμε όλα όσα στην ιστορική αυτή περίοδο διαδραματιστήκαν, όλα όσα αποκαλύφτηκαν. Δεν μπορεί να συνεχίσουμε χωρίς καταλογισμό πολιτικών ευθυνών και χωρίς τη λήψη ουσιαστικών και καθοριστικών για τον αγώνα μας αποφάσεων.
Συνεπώς, κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, η σύγκληση Γενικής Συνέλευσης των μελών του Συλλόγου μας θα ήταν επιβεβλημένη, για διάλογο και λήψη ιστορικών αποφάσεων.
ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΣΥ.Γ.Α.Π.Α. - Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Μελετώντας κανείς το καταστατικό του Συλλόγου, που δημιουργήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 2004, παρατηρεί ότι έχει προβλεφθεί τέτοια οργανωτική δομή που στην πραγματικότητα η ετήσια Γενική Συνέλευση δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να είναι αντιπροσωπευτική. Μέλη του Συλλόγου γίνονται όλοι οι Έλληνες πολίτες οπότε είναι αδύνατον να βρεθούν στην Θεσσαλονίκη για συνεδρίαση. Επειδή δε προβλέπεται οι αποφάσεις να παίρνονται με απλή πλειοψηφία των παρόντων μελών, γίνεται φανερό πως τόσο οι αποφάσεις του ανώτατου οργάνου του Συλλόγου όσο και τα υπόλοιπα όργανα όπως το Δ.Σ. και ο Πρόεδρος δεν είναι αντιπροσωπευτικά.
Οι υφιστάμενοι Τοπικοί Σύλλογοι δημιουργήθηκαν όταν μας διαβεβαίωσε ο Πρόεδρος κ. Σπιτάλας πως προβλέπονταν τέτοια περιφερειακά όργανα στο τροποποιημένο καταστατικό. Μάλιστα η συγκρότηση του Δ.Σ τους θα γίνονταν με εκλογές, ακολουθώντας δημοκρατικές διαδικασίες, όπως και έγινε τόσο στην Αθήνα όσο και στον Πειραιά.
Σήμερα μας έκανε γνωστό πως δεν έχει γίνει καμιά τροποποίηση του καταστατικού οπότε όλα αυτά τα εκλεγμένα όργανα δεν έχουν νομική υπόσταση και εξ αυτού του λόγου ο ίδιος δικαιούται να διορίζει ακόμα και τον κηπουρό του.
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Αναζητώντας κανείς τα πραγματικά αίτια της σημερινής κρίσης θα διαπιστώσει πως αυτά είναι πολιτικά κι έχουν να κάνουν με την ίδια την φυσιογνωμία του συλλόγου. Πράγματι, η ίδρυση του προήλθε από την ανάγκη της οργανωμένης άμυνας λόγω των οξυμμένων προβλημάτων και τις σε βάρος τους διακρίσεις που αντιμετώπιζαν οι διαζευγμένοι και άγαμοι πατέρες. Από τον τίτλο του που αναφέρει μόνο την ανδρική και πατρική αξιοπρέπεια, επιβεβαιώνεται η παραπάνω διαπίστωση.
Η προβολή των γυναικείων οργανώσεων και των θέσεων τους χωρίς αντιπαράθεση από κάποια οργάνωση ανδρών, προκαλούσε αμηχανία στα ΜΜΕ γιατί τους στερούσε ακροαματικότητα. Λόγω των συνθηκών λοιπόν προβλήθηκε ο Σύλλογος που με τις δημόσιες εμφανίσεις του Προέδρου, ναρκισευόμενος, εγκλωβίστηκε στο παιχνίδι των ΜΜΕ «άνδρες από την μια και γυναίκες από την άλλη». Αν και είχε προηγηθεί η δημιουργία και άλλων συλλόγων όπως στην Κρήτη και αλλού, αυτοί δεν έγιναν ευρύτερα γνωστοί γιατί δεν μπορούσαν εξ αποστάσεως να συμμετάσχουν στο παιχνίδι των ΜΜΕ.
Σε αυτήν την ούτως ή άλλως ατελέσφορη αντιπαράθεση με τις γυναικείες οργανώσεις, λέχθηκαν υπερβολές όπως για παράδειγμα ότι τα διαζύγια είναι ένα εκατομμύριο, ενώ με τα στοιχεία της ΕΣΥΕ το 2005 εκδόθηκαν 13.218 διαζύγια. Τα προηγούμενα έτη οι αριθμοί είναι ακόμα μικρότεροι. Πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι δεν βρίσκονται όλοι οι διαζευγμένοι στα δικαστήρια αφού το ίδιο έτος 9.575 των διαζυγίων ήταν συναινετικά και 4.009 διαζύγια αφορούσαν οικογένειες χωρίς παιδιά. Είναι προφανές πως δεν υπάρχουν στοιχεία που να αναφέρονται στον χωρισμό ζευγαριών με παιδιά που δεν σύναψαν γάμο. Το ίδιο έτος 6.000 παιδιά γεννήθηκαν εκτός γάμου.
Σε δελτίο τύπου του Προέδρου αναφέρονται ανιστόρητες ανοησίες και εξωφρενισμοί όπως, ότι «στην Ελλάδα υπάρχουν χονδρικά τρεις κοινωνικές κατηγορίες: Οι μόνοι άνθρωποι (παιδιά, γέροι, ανύπαντροι) που ανέρχονται περίπου σε τριάμισι εκατομμύρια ανθρώπους. Οι παντρεμένοι (περίπου τριάμισι εκατομμύρια) και οι διαζευγμένοι (περίπου δύο εκατομμύρια υπολογίζοντας και τα άγαμα ζευγάρια)».
Σε τηλεοπτικές εμφανίσεις γίνονταν συνέχεια αναφορές σε επιστημονικές μελέτες, που όμως όταν μας τις ζητούσαν δεν τις είχαμε, με συνέπεια να γελάνε σε βάρος μας.
Ήμασταν καταγγελτικοί επειδή οι γυναίκες είναι πολυάριθμες στον δικαστικό κλάδο και στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, λες και σε αυτές τις θέσεις ήταν χαριστικά και όχι αξιοκρατικά.
Ήμασταν τουλάχιστον εξοργιστικοί όταν την ώρα που κατατέθηκε το νομοσχέδιο εμείς αντί να μπούμε με όλες τις δυνάμεις μας στη φωτιά, ο Πρόεδρος στο δελτίο τύπου στράφηκε κατά του νομοσχέδιου αναφέροντας κατά λέξη: «Περιμένουμε να κληθούμε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης για να εκθέσουμε αναλυτικά τις έρευνες και απόψεις μας. Στο Πρώτο γονεϊκό Συνέδριο που θα πραγματοποιηθεί στη Δράμα 3-5 Ιανουαρίου 2009 θα τεθούν όλα τα παραπάνω θέματα από ειδικούς ψυχιάτρους, συνταγματολόγους, κτλ».
Τέλος και το κυριότερο όλων ήταν η λανθασμένη πολιτική που εκφραζόταν από τον Πρόεδρο μας, καθότι σε οποιοδήποτε βήμα κι αν εμφανίζονταν ζητούσε, εμείς οι πατέρες να αναγνωριστούμε σαν ικανοί να έχουμε την επιμέλεια των παιδιών μας έναντι των μητέρων. Ζητούσε ισότητα μέσα στα πλαίσια του υφιστάμενου οικογενειακού δίκαιου, δηλαδή ισότητα στον πόνο. Με τον τρόπο αυτό στρεφόταν άμεσα σε βάρος των γυναικών και πάνω σε αυτήν την αντίθεση διάφοροι επένδυσαν, αποκομίζοντας οικονομικά οφέλη. Δημιουργήθηκε λοιπόν ένα μπλοκ συμφερόντων που σήμερα, με διάφορα ιδεολογικά αναμασήματα, τροφοδοτούν την ένταση και εναντιώνονται σε κάθε προτεινόμενη αλλαγή του οικογενειακού Δικαίου.
Την ίδια στιγμή, η κοινωνία ήταν πρόθυμη να ακούσει μια ρεαλιστική πολιτική πρόταση, που είχε σαν βάση την διεκδίκηση του δικαιώματος να έχουμε κι εμείς (μαζί με τις μητέρες) την επιμέλεια των παιδιών μας. Δηλαδή εμείς, αναγνωρίζοντας κατ αρχάς το δικαίωμα της μητέρας να έχει την επιμέλεια, ζητάμε απλά, στο πλαίσιο της ισότητας των δύο φύλων, να αναλάβουμε την ίδια ευθύνη. Με τον τρόπο αυτό όχι μόνο δεν ερχόμασταν αντιμέτωποι με τις μητέρες κι εν γένει με τις γυναίκες αλλά αντίθετα πολλές από αυτές σήμερα, λόγω αυτής της θέσης μας, μας υποστηρίζουν σθεναρά, δημοσίως. Περνώντας έτσι την αντίθεση στις γυναικείες οργανώσεις και τους υποστηρικτές τους οι προσδοκίες μας για επιτυχή έκβαση του αγώνα μας είναι αναπτερωμένες.
Η πνευματική και υλική συνεισφορά των μελών που με καλή πρόθεση και με ανιδιοτέλεια στρατευτήκαν στον Σύλλογο, είχε σαν αποτέλεσμα αυτός να είναι ευρύτερα γνωστός και να διαθέτει αξιόλογο υλικό. Πάραυτα φαινόμενα όπως, αντί για μαζικότητα να υπάρχει αδράνεια και διαρροή μελών, η λειτουργία να είναι κατ επίφαση δημοκρατική, διακριτά μέλη της κοινωνίας μας που ήταν και μέλη του συλλόγου να κινούνται με πολύ προσοχή στις παρυφές του και μόνο, δεν αποτέλεσαν αντικείμενο προβληματισμού. Ενώ λοιπόν ήταν εμφανείς οι αντίθετες πολιτικές και πρακτικές, ενώ η αυθαιρεσία, η εριστικότητα, η έλλειψη ευπρέπειας στην εκφορά του λόγου προκαλούσαν το δημόσιο αίσθημα, διέσυραν και αποσυσπείρωναν τον σύλλογο μας, εν τούτοις εκτός από ορισμένες μεμονωμένες περιπτώσεις ουδέποτε τέθηκε από τα οργανωμένα μέλη θέμα Προέδρου. Το επιχείρημα του δικού του περιβάλλοντος, ότι δήθεν οποιαδήποτε πρωτοβουλία θα προκαλούσε ζημιά στο σύλλογο, ενοχοποιούσε εξ αρχής τους διαφωνούντες και τους έβαζε σε απολογητική θέση.
Για το Βατερλώ λοιπόν που ακολούθησε είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι και δεν φταίει μόνο ο Πρόεδρος, γιατί αν και ήταν γνωστά όλα όσα έπραττε, μέσα και έξω από τον σύλλογο, εμείς τα ανεχτήκαμε όλα αυτά. Άλλωστε υπεύθυνοι δεν είναι μόνο όσοι χειραγωγούν αλλά και εκείνοι που δέχονται να χειραγωγούνται.
Ακόμα και τώρα, αν και το καταστατικό προβλέπει ότι «οι Γενικές Συνελεύσεις καλούνται με πρόσκληση η οποία δημοσιεύεται σε δύο (2) εφημερίδες πανελλήνιας κυκλοφορίας πέντε μέρες το αργότερο πριν από την ημερομηνία της Γενικής Συνέλευσης» επιλέγει τον εναλλακτικό τρόπο όπου «οι τακτικές και έκτακτες συνελεύσεις μπορούν να προσκληθούν με ατομικές προσκλήσεις οι οποίες αποστέλλονται …». Με αυτόν τον τρόπο πρόσκλησης, επιλέγοντας τα μέλη που θα συμμετάσχουν, προχωρά στην σύγκλιση της Γενικής Συνέλευσης. Δεν ενημερώνει ούτε για τα θέματα της ημερήσιας διάταξης ενώ είναι υποχρεωμένος από το καταστατικό να το κάνει. Το εάν και κατά πόσο το ανώτατο αυτό όργανο θα είναι αντιπροσωπευτικό, επαφίεται στην νοημοσύνη του καθένα μας να το κρίνει. Το ποια θέματα θα τεθούν προς συζήτηση στην Γενική Συνέλευση επαφίεται στη νοημοσύνη του καθένα μας να το αντιληφθεί. Όμως το εξοργιστικότερο όλων είναι ότι, μετά από όλα όσα έχει διαπράξει, απευθύνει έκκληση που προς όλους « Συνεχίστε να υπογράφετε το petition έντυπο για την αναθεώρηση του οικογενειακού δικαίου …»
Επειδή ο αγώνας για την ανεξάρτητη και αυτοτελή ρύθμιση του θέματος στη Βουλή με νέο νομοσχέδιο είναι εκ των πραγμάτων δυσκολότερος και επειδή είναι αδύνατον να συνεχίσουμε έτσι όπως σήμερα, κι επειδή δεν μπορούμε να συμμετάσχουμε στις διαδικασίες του Συλλόγου αφού κατά τον Πρόεδρο «δεν είμαστε μέλη του ΣΥ.Γ.Α.Π.Α»!!!, καθίσταται επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας ενός νέου Συλλόγου που να εκφράσει το κοινωνικό κίνημα μας και να εκφραστούμε μέσα από αυτόν. Η ανάγκη αυτή απορρέει από το γεγονός πως ο ίδιος, δυστυχώς, από πολιτική άποψη ξεπεράστηκε από τα γεγονότα, σαν ηγέτης έχει προδώσει τις προσδοκίες μας και σαν άνθρωπος έχει μειωθεί ανεπανόρθωτα.
Ηλίας Τσαμουργκέλης
Τηλ 6944 792078
Νοέμβριος 2008
Αναρτήθηκε από "ΠΑΤΡΟΤΗΣ: στις 1:05 μ.μ.
***********************************************************************
καθε καραγκιοζης στον παγκο του..αρκετα..
ReplyDelete