«Τι είναι αυτό μέσα στη σακούλα των σκουπιδιών;» αναρωτήθηκε σαστισμένος ο Αλέξανδρος, λίγο πριν πετάξει τα σκουπίδια στον κάδο του δήμου. Ήταν κάτι παράξενο… σαν ξύλινη ζωγραφισμένη κατασκευή. Σταμάτησε την τελευταία στιγμή και άνοιξε τη σακούλα για να δει τι έχει μέσα. Και τι να δει; Την εικόνα της Παναγιάς που είχε φέρει από το νησί, χωμένη μέσα στα απορρίμματα, έτοιμη να πάει για την «ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ».
Συγκλονίστηκε. Δεν πίστευε ότι η αγαπημένη του Παναγιά, αυτή που τον στήριξε στις δύσκολες ώρες του στρατού, αυτή στην οποία προσευχόταν στις δύσκολες ώρες του, αυτή η Παναγιά που με τόση στοργή αγκάλιαζε το μικρό Χριστό, είχε γίνει στα χέρια μιας άλλης μάνας, της μάνας του παιδιού του, ένα άχρηστο ξύλο…. Ένα σκουπίδι…..
Αμέσως έβγαλε την εικόνα έξω προσεκτικά και είδε ότι ήταν καταχτυπημένη και σπασμένη και στις τέσσερις γωνίες…. Δεν πίστευε στα μάτια του … «Τόση μανία…» σκέφτηκε, «γιατί…;»…. Πόνεσε …. Δε μίλησε …. Την καθάρισε προσεκτικά, την τύλιξε με ευλάβεια μέσα στη ζακέτα του και την έβαλε στο αυτοκίνητο.
Ανέβηκε ξανά στο σπίτι. Η γυναίκα ήταν εκεί. Όταν τη ρώτησε με απορία, το λόγο για τον οποίο η Παναγιά ήταν κακοποιημένη, πήρε την απάντηση που κανείς δεν περίμενε: «Ένα άχρηστο χτυπημένο ξύλο ήταν… δεν είχε καμιά αξία… χαλούσε και την εικόνα της εισόδου του σπιτιού»…. Μάλλον ήλθε η ώρα να πάρει τις αποφάσεις του.
Ο Αλέξανδρος χώρισε από τη γυναίκα αυτή… Το μόνο πια που τον ένοιαζε ήταν η ζωή και η υγεία του παιδιού του. Διεκδίκησε το παιδί και δεν έκανε πίσω σε τίποτα. Η πονεμένη Παναγιά ήταν πάντα στο πλευρό του. Στο γραφείο, στο νέο του σπίτι, όταν του έκαναν μήνυση, γιατί, χωρίς να ρωτήσει τη «μάνα» που είχε την «επιμέλεια» του μικρού Ορέστη, είχε πάει το παιδί στην εκκλησία και του είχε δώσει τη θεία μετάληψη, όταν σπάραζε πάνω στην εικόνα αυτή, γιατί ένιωθε ότι το παιδί του (με δικαστική βούλα) κακοποιούνταν από μια ανήθικη και ανίκανη «μάνα»…. όταν πήγε στο δικαστήριο για να διεκδικήσει την επιμέλεια….
Και η πονεμένη Παναγιά έκανε το θαύμα της … κανείς δεν άντεχε τις κραυγές του παιδιού του, με αποτέλεσμα να κερδίσει το παιδί του και να το πάρει μακριά από τα τέρατα που ούτε ιερό ούτε όσιο δεν είχαν….
Κι αυτή, η Πονεμένη Παναγιά, δεν έφυγε ποτέ πια από το προσκέφαλο του μικρού Ορέστη…..
No comments:
Post a Comment