Προφανώς, το πρότυπο του συνδικαλιστή εν γένει έχει συσσωρεύσει τεράστια προστιθέμενη αξία υπέρ του τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας. Τέτοια και τόση, που συνεπήρε ακόμη και το δικαστικό σώμα. Όχι αδίκως: ο αμέσως προηγούμενος πρόεδρος της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων Ελλάδος, έχοντας ηγηθεί των προηγουμένων "κινητοποιήσεων" του σώματος, πέρασε από την δικαστική εξουσία, στη νομοθετική τοιαύτη.
Επίσης προφανώς, η παρακαταθήκη του αξιολογείται θετικά από τους πρώην συναδέλφους του της ηγεσίας της ΕΝ.Δ.Ε., αφού αυτή είναι αποφασισμένη να βαδίσει στα χνάρια του, με αγωνιστικά (μεταξύ άλλων) μέσα:
"Β)Την αναστολή δημοσίευσης των πολιτικών αποφάσεων (πλην των επειγουσών) από την Δευτέρα 10-9-2012 και μέχρι τη σύγκληση της έκτακτης Γεν. Συνέλευσης.
Γ)Την καθημερινή διακοπή των συνεδριάσεων όλων των Δικαστηρίων της χώρας από την Δευτέρα 17-9-2012 έως 22-9-2012,από ώρα 10.00π.μ.έως 15.00μ.μ. και την επεξεργασία των δικογραφιών στα Δικαστήρια".
(Ανακοίνωση υπ' αριθμόν 109/07.09.12 του Δ.Σ. της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Βλ. σχετικά εδώ)
Εκ προοιμίου διευκρινίζω, ότι θεωρώ την ιδιαίτερη μισθολογική μεταχείριση των δικαστών τόσο απολύτως επιβεβλημένη και αναγκαία, όσο και την υψηλή τους κατάρτιση και την αυστηρή τους αξιολόγηση και μεταχείριση. Άρα, η ουσία των επιχειρημάτων τους με βρίσκει σύμφωνη κατ' αρχήν. Όχι όμως και εν τέλει, δεδομένου, ότι στη σημερινή συγκυρία, με τη χώρα στο όριο της κατάρρευσης και, έχοντας σχετικοποιηθεί τα πάντα για τους πάντες, μέσα από τη στάθμιση των εν κινδύνω εννόμων αγαθών, οι δικαστές δεν μπορεί και δεν πρέπει να (αυτο)εξαιρούνται. Στην τεράστια συζήτηση νομικοπολιτικού ενδιαφέροντος, που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή ενώπιον των δικαστηρίων της χώρας, σχετικά με το μέχρι που μπορούν να περιστέλλονται δικαιώματα πολιτών προστατευόμενα από το Σύνταγμα, χωρίς να θιγεί η ύπαρξή τους, οι δικαστές δεν μπορούν να απαντάνε προτάσσοντας τα δικά τους (δικαιώματα).
Βεβαίως, αυτό είναι αίτημα ηθικοπολιτικού χαρακτήρα, αποδεκτό ή όχι. Η πρόσκληση όμως της ηγεσίας της ΕΝ.Δ.Ε. προς τους δικαστές: α) για μη δημοσίευση των πολιτικών (πλην επειγουσών) αποφάσεων και, β) για διακοπή συνεδριάσεων από τις 10.00 – 15.00 από 17 – 22.09.12 κείται σαφώς εκτός ορίου νομιμότητας και δη, συνταγματικής. Καλεί τους δικαστές σε αρνησιδικία και λευκή απεργία, καταλύοντας την απ' ευθείας υπαγωγή τους στο Σύνταγμα και τους νόμους και, διεκδικώντας για τους ίδιους και την ηγεσία της ΕΝ.Δ.Ε. "συνδικαλιστικές" δάφνες απολύτως ασύμβατες με τις ιδιότητές τους. Καλλιεργεί μία απολύτως επικίνδυνη αντίληψη περί νομιμότητας εκτός νομιμότητας και την ανάλογη κουλτούρα και αισθητική.
Είναι προφανές, ότι η "συνδικαλιστική" αυτή δραστηριότητα μόνον αποδομητικά μπορεί να λειτουργήσει και, μάλιστα, όχι μόνον για τους δικαστές, αλλά για το ίδιο το θεσμικό οικοδόμημα της ελληνικής δημοκρατίας. Οι τρέχουσες συνθήκες επιτείνουν τα προβλήματα και τις εντάσεις, απομακρύνουν τις λύσεις και καταλύουν θεσμικά κεκτημένα (άλλοτε καλώς και άλλοτε όχι). Δεν θα ήθελα να συμπεριληφθεί και η δικαιοσύνη σ' αυτά. Το αντίθετο μάλιστα. Οι συμβολισμοί είναι εξαιρετικά ισχυροί, θα έλεγα ανελέητοι: οι κρίνοντες την νομιμότητα και καταχρηστικότητα των απεργιών, απεργούν αντισυνταγματικά, βολευόμενοι σε contra legem ερμηνευτικές κατασκευές ή απλώς επικαλούμενοι το υπερεπείγον της πραγματικότητας, το οποίο, όμως, δεν αφορά μόνον αυτούς... Αυτοί που οφείλουν να διαφυλάξουν την απειλούμενη έννομη τάξη, να εγγυηθούν την απρόσκοπτη και συνεχή λειτουργία της δικαιοσύνης και να καταδικάσουν ανελέητα τους περιφερόμενους αυτοδικούντες στο όνομα μιας δικής τους νομιμότητας, αρνησιδικούν, μεγαλώνοντας την ανασφάλεια του πολίτη...
Εν κατακλείδι: Αρνητική συμβολή στη δημοκρατία μπορεί να έχουν και έχουν πολλές κοινωνικές ή επαγγελματικές κατηγορίες με τις συλλογικές τους συμπεριφορές. Στην περίπτωση αυτή αφαιρούν λιθαράκια, αντί να προσθέτουν. Η απεργία των δικαστών την αποθεμελιώνει...
Ντόρα Τσικαρδάνη
πηγή: www.newsinnews.gr
No comments:
Post a Comment