KOINH ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ....ΓΙΑΤΙ ΚΡΥΒΟΜΑΣΤΕ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΜΑΣ ;

Ήταν πολύ δύσκολο για τους κυβερνώντες να διευθετήσουν νόμο που θα ευνοεί την Κοινή Επιμέλεια των παιδιών σε χωρισμένους και σε διάσταση γονείς. 

Αν υπάρχει ένα πράγμα στο οποίο, άνθρωποι όλων των πολιτικών χώρων μπορούν να συμφωνήσουν είναι ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι περίπλοκες. Συχνά είναι ακατάστατες.

Γι' αυτό φαίνεται αντιφατικό για μια κυβέρνηση να εισάγει μια σειρά από πολιτικές, που στηρίζονται στην πεποίθηση ότι άνδρας και γυναίκα, πατέρας και μητέρα είναι ίσοι, ενώ στην πραγματικότητα προωθούνται πολιτικές και νόμοι από φορολογικές ελαφρύνσεις και όλων των μορφών κοινωνικής προστασίας, προς την μια μόνο πλευρά, αυτή της γυναίκας και περισσότερο της χωρισμένης ή σε διάσταση μητέρας, ώστε να ενισχύεται η απεξάρτηση της από ένα αρσενικό προστάτη της οικογένειας, να αυξάνονται τα διαζύγια και οι μονογονεϊκές οικογένειες (επί το πλείστον μητριαρχικές) και να καταπατούνται θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος όπως: Άρθρο 4, παρ.1. Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, παρ.2. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.

Φαίνεται ότι οι κυβερνώντες έχουν αποφασίσει ότι, αν το διαζύγιο πρέπει να υπάρχει, τότε θα πρέπει να μοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο, με μια καλοπροαίρετη και αρμονική ενέργεια και γι' αυτό θεσπίστηκε ο νόμος του συναινετικού διαζυγίου στην πιο γρήγορη μορφή του.

"Ξέχασαν" όμως, να θεσπίσουν νόμο κατάλληλο και ίσο προς όλους τους Έλληνες πολίτες, ανεξαρτήτως του φύλου τους, και όπως ορίζουν οι επιταγές του Συντάγματος, στις περιπτώσεις που υπάρχουν και παιδιά σε αυτές τις "υπό διάλυση" οικογένειες. Ήταν πολύ δύσκολο για τους κυβερνώντες να διευθετήσουν νόμο που θα ευνοεί την Κοινή Επιμέλεια των παιδιών σε χωρισμένους και σε διάσταση γονείς. 

Φαντάζει πολύ δύσκολο να σκεφθούν το πιο απλό, λογικό και δίκαιο: "Aν χρειάζονται δύο άνθρωποι για να κάνουν ένα μωρό, τότε δύο άνθρωποι πρέπει να φροντίζουν για ένα μωρό".

Θα μπορούσαν επίσης να πάρουν αναγκαία διορθωτικά μέτρα για ένα δικαστικό σύστημα, που άδικα κυβερνά ενάντια στους πατέρες και επηρεάζει ιδιαίτερα τον ψυχισμό των παιδιών των διαζυγίων, και γι' αυτό δεν θεσπίζονται τα Οικογενειακά Δικαστήρια.

Προωθούνται συνεχώς μέτρα και χρηματοδοτήσεις, για συλλόγους και ιδρύματα για την προστασία των γυναικών, αποκρύπτονται επιμελώς οι τραυματικές εμπειρίες της Αποξένωσης των παιδιών των διαζυγίων, όπως και η κακοποίηση, σωματική και ψυχολογική, και η άνιση μεταχείριση των χωρισμένων μπαμπάδων.

Δεν είναι μόνο οι πρακτικές συνέπειες, των απαρχαιωμένων άνισων νόμων που ισχύουν, που προκαλούν δυσκολίες στους Έλληνες Πατέρες σε οικονομικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο είναι και ο μοναχικός δρόμος των δικαστικών νομικών μαχών που πρέπει να διανύσουν. Είναι η διαρκής κώφωση που επιδεικνύει η Ελληνική Πολιτεία στα προβλήματα τους.

Είναι εύκολο για τους κυβερνώντες, να παραμείνουν απαθείς, σε όλα αυτά που χτίζουν την κοινωνία του αύριο, είναι πολύ δύσκολο να θεσπιστούν νόμοι που μπορούν να επηρεάσουν και να διαμορφώσουν τις αξίες της Ελληνικής κοινωνίας.

Δεν είναι και το καλύτερο ξεκίνημα για όσους έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν το θάρρος να ξεφύγουν από ένα κακό γάμο.