ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ: ΠΑΡΑΜΕΛΗΣΗ ΑΝΗΛΙΚΟΥ
ΕΥΗ Ε. ΝΤΙΚΟΥ ¨
ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ¨ Δ.ΒΑΙΚΟΥΣΗ 3/11/2009 ΑΣΠΑΙΤΕ (Τμήμα Γ΄)
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ σημείωμα
«Είμαστε παιδιά και νέοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης....και απαιτούμε
από την ΕΕ να ακούσει με προσοχή τις φωνές των 90 εκ. παιδιών
και νέων κάτω στων 18 ετών. Κάθε παιδί θα είναι υποκείμενο
σεβασμού και προσοχής....
...20% των παιδιών της ΕΕ ζουν σε κατάσταση φτώχειας...
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα δικαιώματα των παιδιών για προστασία
από κακοποίηση, βία, έγκλημα, εκμετάλλευση....δεν εξασφαλίζονται...
Προτρέπουμε τους πολιτικούς και τους υπεύθυνους για την πολιτκή
στην Ευρώπη και σε κάθε χώρα μέλος να λάβουν μέτρα για
την προώθηση και προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών και
για την αντιμετώπισή μας με ισοτιμία και σεβασμό»
Διαβάζοντας αυτή τη Διακήρυξη των ανήλικων Ευρωπαίων, που συντάχθηκε 12 χρόνια πριν, χαμογελάς πικρά.... όταν έχεις ταυτόχρονα ανατρέξει σε πηγές, έχεις διαβάσει δημοσιευμένα άρθρα και σχετική βιβλιογραφία με το θέμα αυτής της εργασίας : την κακοποίηση / παραμέληση ανηλίκων. Είτε από το ρόλο του απλού φοιτητή και τυχόν μελλοντικού γονέα, είτε από το ρόλο της μητέρας, είτε από το ρόλο του εκπαιδευτικού, είτε τελικά από το ρόλο του κοινωνικού ατόμου που μεγαλώνει και ζει σε μια ευνομούμενη και πολιτισμένη κοινωνία, η εκπόνηση μιας τέτοιας εργασίας σε καθιστά ¨άβολο¨ και ανήσυχο πολίτη – άνθρωπο. Τις έννοιες “κακοποίηση” και “παραμέληση” τις γνωρίζαμε, όπως και κάποια σχετικά περιστατικά κοινοποιημένα ή απλώς ύποπτα. Η ανάγνωση όμως αυτών των κειμένων σου προκαλούν απεχθή συναισθήματα όχι μόνο για τα πρόσωπα, τους ενήλικους-θύτες, πιθανόν κι οι ίδιοι πρώην θύματα, αλλά και για το απρόσωπο κράτος, τις απρόσωπες υπηρεσίες, τους απρόσωπους φορείς που αδυνατούν στην κοινωνία του 21ου αι. να ελέγξουν, να ποινικοποιήσουν, να καταστείλουν, να προστατεύσουν το αθώο παρελθόν μας, την παιδική, αδύναμη και ταυτόχρονα ¨δυνατότερη¨ ηλικία.
H Ελλάδα επικυρώνοντας το 1992 τη Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού εναρμονίστηκε στο θεωρητικό και στο επίπεδο της θεσμικής κατοχύρωσης των δικαιωμάτων των παιδιών με τα άλλα κράτη – μέρη της Σύμβασης. Είναι όμως απογοητευτική και προκλητική η αδιαφορία και η ανικανότητα στο επίπεδο της πρόληψης και της αντιμετώπισης του φαινομένου, στην εφαρμογή των συστάσεων των Διεθνών Οργανισμών, εξαιτίας της θεσμικής και κοινωνικής της αδράνειας και του μεσαιωνικού τύπου γραφειοκρατίας που χαρακτηρίζει τις υπηρεσίες που εμπλέκονται σε τόσο επικίνδυνα και άμεσα προς ¨λύση¨ κοινωνικά φαινόμενα.
Στις σελίδες που ακολουθούν παρουσιάζονται και αναλύονται : η έννοια της κακοποίησης ανηλίκου και οι μορφές της, η έννοια της παραμέλησης ως μια μορφή κακοποίησης, η αναγνώριση και η αντιμετώπισή της, το ισχύον νομικό πλαίσιο της χώρας μας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και τους αρμόδιους φορείς που εμπλέκονται στην πρόληψη, στον έλεγχο και στην προστασία των δικαιωμάτων του παιδιού.
No comments:
Post a Comment